Film okazał się całkiem zręczną produkcją, chociaż podchodziłem do niego nieco sceptycznie. Myślałem, że to znowu będzie typowe ghost story o nawiedzionym domu albo przedmiocie z jakimś mszczącym się po śmierci duchem. Myliłem się i bardzo dobrze. Początkowo film zaczyna się tak właśnie typowo - jest historia nawiedzonego lustra itd., ale intryga okazuje się być dość zakręcona i wodzi za nos. Jak akcja się rozwija, to przez moment scenariusz tak jest napisany, że zaczynamy wątpić w ogóle w elementy nadprzyrodzone i wydaje się, że główna bohaterka sfiksowała. Jej brat, Tim ma na to niemal namacalne dowody, w domu nic się nie dzieje, a Kaylie lata i nadaje jak paranoiczka. Jak się już wydaje, że "Oculus" to będzie bardziej psychologiczny thriller, to on przeradza się w rasowy horror dziejący się na dwóch płaszczyznach czasowych - jedna to odzyskiwanie wspomnień z dzieciństwa związanych z lustrem i układanie ich w całość, a druga to walka rodzeństwa z tym przedmiotem. Lustro tworzy różne iluzje niczym Poltergeist w "Duch 3" i nie wiadomo często co jest fikcją, a co dzieje się naprawdę. Niestety w finale płaszczyzny czasowe zbyt często się przecinają i powodują, że końcówka staje się nieco chaotyczna i niezrozumiała. Zakończenie także trochę rozczarowujące. W sumie było powtórką wydarzeń z dzieciństwa i początku filmu. Technicznie jest jak najbardziej OK - efekty są przyzwoite, nie ma jump scenek i CGI czy wyskakujących duchów itd. Elementy grozy stonowane i symboliczne. Aktorstwo nieco przeciętne, ale ujdzie. Pozornie było kilka dłużyzn, choć dla mnie ciekawe było jak np. Kaylie opowiadała historię lustra i opisywała jego ofiary. Dobre też było jak rodzeństwo się kłóciło i wszystko wskazywało na to, że Tim ma rację, a Kaylie to paranoiczka z obsesją. Ogółem - dobry film, warty obejrzenia. Ciekawy scenariuszowo i stylistycznie. Końcówka nieco słabsza, całość może jakoś szczególnie w pamięć nie zapada, ale jest OK. Oceniam na mocne 6/10.