Bardzo dobry film. Cały czas trzyma widza w napięciu. Żałuję, że nie ma dłuższego zakończenia. Zabrakło mi w filmie sceny, w której Jacques dowiaduje się, że jego przypuszczenia dotyczące profesora były słuszne.
Christine pomimo tego, że ostatecznie uwolniła dziewczynę, której twarz miała otrzymać nie oceniam pozytywnie. To samolubna dziewczyna. Myślę że to nie empatia nakazała jej wypuścić uprowadzoną z kliniki pacjentkę, lecz zmęczenie spowodowane ciągłymi operacjami i niepowodzenia doktora.
Christine miała wcześniej szanse uratować skórę innym dziewczynom, ale nie zrobiła tego. Powinna bardziej stanowczo sprzeciwić się ojcu i jego asystentce, a nie czekać aż życie stracą kolejne biedaczki.
Ciekawi mnie też co Christine zrobi dalej. Czy postanowi żyć bez twarzy, czy uśmierci się, tak jak jej ojciec uśmiercał nieszczęsne psy? Myśli o samobójstwie krążyły już przecież wcześniej po jej głowie.