Znane mi francuskie "kobiece kino" od zawsze łączyło się z nazwiskami, tj.: Varda, Kurys,Denis i Breillat. Opowieści o kobietach wypchniętych poza nawias społeczeństwa, dążących za wszelką cenę do niezależności czy też poszukujących wolności totalnej, ustępowały więc miejsca intymnym historiom rodzinnym, tudzież były brutalnie wypierane przez triadę: cielesność-seksualność-rywalizacja. Obraz Corsini okazał się być miłą niespodzianką - swoistą wypadkową tego, co tak typowe dla filmów wymienionych wcześniej kobiet.

"Odchodząc" to w głównej mierze film o pożądaniu, o jego oślepiającej sile; o sytuacji, gdy sfera emocjonalna bierze górę nad racjonalną i próżno doszukiwać się w postępowaniu człowieka jakiejkolwiek logiki. Obserwując Suzanne, nie można wręcz oprzeć się wrażeniu, iż zachowuje się jak nastoletnia dziewczyna, która wszystkiego w swym życiu doświadcza po raz pierwszy. Emocjonalność, intensywność, prawdziwe i głębokie pragnienie bycia z drugim człowiekiem osiągają więc poziom ekstremum. Kristin Scott Thomas udało się oddać ten stan znakomicie! Suzanne to bez wątpienia najbardziej przekonująca i zachwycająca postać melodramatu; kobieta pozytywno-negatywna, budząca zarówno litość i współczucie, jak i wprowadzająca widzów w stan głębokiego niedowierzania. Mężczyźni są jedynie tłem dla głównej bohaterki, jednak w moim przekonaniu jest to bardziej wynik braków czy niedociągnięć scenariusza, aniżeli małego talentu Yves'a Attala czy Sergi Lópeza. Samuel i Ivan to postaci dość płaskie i jednowymiarowe: pierwszy jest swoistym ucieleśnieniem stereotypu zaborczego męża, drugi - latynoskiego kochanka, który potrafi zaspokoić jedynie wiadome potrzeby. To dość poważna wada - na szczęście jedyna, jaką dostrzegam. Na duży plus zasługują za to zdjęcia Agnes Godard, nadające historii niepowtarzalnego, bo niesamowicie intymnego klimatu.

Warto też podkreślić, że pod płaszczykiem historii o pożądaniu, Corsini próbuje zwrócić uwagę widzów na kilka kwestii, tj.: sytuacja kobiet, które rezygnują z pracy zawodowej, aby zająć się domem i dziećmi (czy warto całkowicie uzależniać się, zwłaszcza finansowo, od drugiej osoby?); traktowanie cudzoziemców (zatrudnianie "na czarno", za najniższą stawkę i bez ubezpieczenia) czy wreszcie przemoc. Na przykładzie związku Samuela i Suzanne pokazuje, iż przemoc mężczyzn w stosunku do związanych z nimi kobiet pojawia się we wszystkich grupach społecznych i nie jest zależna od poziomu wykształcenia, wykonywanego zawodu czy stopnia zamożności. Jeśli coś się zmienia, to jedynie jej rodzaj i formy. Brutalna i pozostawiająca ślady na ciele przemoc fizyczna, często jest wypierana przez niemniej okrutną, choć już nie tak widoczną przemoc ekonomiczną, psychiczną czy seksualną.