Próbowałem wybrać cytat, który najlepiej pasowałby do tego filmu. Wybrałem ten z Alberta Camusa, jednak doszedłem do pewnych wniosków. Ludzie piszą o śmierci dużo, od najdawniejszych czasów. Przeglądając kolejne frazy o końcu życia nabierałem jednak wrażenia, że w tym miejscu mógłbym umieścić każdy z nich. Śmierć jawi się bowiem jako uniwersum, którego tajemnicy nie jesteśmy w stanie pojąć. Staramy się ją opisać, uchwycić. I oto przed nami pojawia się ciało 40 - letniego mężczyzny. 176 cm wzrostu, 36 kg wagi. Mężczyzny, o którym nic nie wiemy, o którego nikt się nie upominał, o którym świat zapomniał. Obok niego notes z zapisem historii jego umierania. Ten notes to wszystko co nam zostawił. Podjął on decyzję o samobójstwie przez śmierć głodową. W zapiskach nie wyjaśnia swych powodów. Słyszymy tylko o rekompensacie, jaką ta śmierć miałaby stać się w odniesieniu do marności i przeciętności życia zmarłego. Dzień po dniu towarzyszymy mu w jego bólach o konwulsjach związanych z odrzuceniem pokarmu. Pościmy, pościmy zupełnie inaczej niż on, pościmy intelektualnie i duchowo. Przed nami tworzy się droga ku śmierci - zupełnie dla nas niezrozumiała ale jakże nieuchronna. Poza jednym jedynym momentem nie ma tu szans na powrót do normalnego świata, gdyż ten świat powoli przestaje być przestrzenią człowieka, któremu towarzyszmy. Pojawia się w nas gniew, złość, nieustannie tkany na nici współczucia. Dlaczego? Pojawiają się mniej klarowne odpowiedzi. Pojawia się Budda, Jezus, Mojżesz. Pojawia się lęk, który jest jednak umiejętnie tłumiony w słabym ciele (a przede wszystkim mocnej duszy) umierającego. Człowiek, z którym mamy do czynienia nie widzi sensu w czasie teraźniejszym. Jego wyzwoleniem jest śmierć, przed którą odczuwa głęboki respekt ale i wyzywa na pojedynek. Pragnie jej, jak kochanki, która pokaże mu lepszy świat. Chronologia przestaje mieć znaczenie dla widza; czas staje się tu elementem drugorzędnym. Śmierć jest pewna, śmierć jest blisko. Powstaje jednak pytanie - co to śmierć oznacza dla świata? Co zmieniła? I to, co mnie jako widza dręczy najbardziej - jeżeli ta agonia była dla siebie samego, po co te zapiski? Czy umierający chciał jednak pokazać wielkość swego odejścia także nam?
Film niezwykły. Nie pozwala na przejście obok. Doskonały montaż i zdjęcia wprawiające w odpowiedni dla wydźwięku całej historii nastrój. Zwycięzca Doc Review 2009.