uwaga spoiler.
karze jej obiecać, że nie będzie czekać wiecznie na ojca. potem przewraca się na rowerze obok cmentarza i potem budzi jako starzec. spogląda na grób matki i nic się nie zmieniło, data jej śmierci jest taka sama. wraca do paryża. czyli suma sumarum, nieważne jak się starał zmienić przeszłość nic z tego nie wyszło.

Dzięki. Dobre zakończenie.

nie zgodze sie z nika87. Nie o to w ogole chodzilo. Nie mial nic zmienic w przeszlosci, tylko mial uporzadkowac swoj swiat, a przez koncowke filmu mozna stwierdzic, ze wlasnie tak sie stalo. Odnalazl wenę do tworzenia komiksów oraz (najprawdopodobniej) odnalazl sie w rodzinie, bo ja docenil. Dla mnie to BARDZO duzo! :)

nie wiem czy mial czy nie mial zmieniac cos w przeszlosci, napisalam tylko, ze bardzo staral sie ja zmienic- a tak wlasnie bylo. jesli chodzi o komiksy, to byl ich popularnym tworca bez cofania sie w czasie. bylo powiedziane, ze jako dorosly mezczyzna stworzyl komiks o swojej pierwszej szkolnej milosci. czy docenil rodzine? to , ze spojrzal przez czyjes okno i sie usmiechnal? nie wyciagalabym tak daleko idacych wnioskow

ale po powrocie wlasnie wrocila mu wena, bo wydal nowe komiksy. A nie spojrzal przez pierwsze lepsze okno, tylko do swojego mieszkania, gdzie zobaczyl swoja rodzine :)

zgadzam się z tą interpretacją.
odnalazł rodzinę jako system wartości, który zagubił. gubiąc rodzinę zagubił się sam. powrót w przeszłość pozwolił mu dostrzec własne manowce życia. "nie spojrzal przez pierwsze lepsze okno, tylko do swojego mieszkania", w którym przy stole zebrała się jego rodzina.

Przeniesie w czasie nic nie zmieniło ale nauczyło cieszyć się z tego co ma.

Ja to odczytałem odwrotnie - widzi okno, a tam nawiązanie do przeszłości w postaci tortu urodzinowego. Następnie odwraca się i idzie inną drogą, co znaczy, że postąpił tak samo jak jego ojciec. Czyli przesłanie okropne, w sumie nie wiadomo po co to wszystko było.

Jeśli zaś przyjąć waszą interpretację, bo może po prostu drzwi do domu znajdują się z dala od tego okna, to i tak dużo tu dziwnych niedopowiedzeń, ale wtedy ma to jakąś logikę, bo bohater nie powtórzy złego czynu ojca.

Tak czy siak klimat magiczny.

Nie jest chyba wspomniane, iż film jest adaptacją mangi autorstwa Jirôa Taniguchiego. Swoją drogą pojawia się w filmie pod koniec w pociągu Azjata. Czyżby...?

Pozdrawiam. :)

Raczej nie idzie inną drogą. Wyraźnie widać, że się delikatnie uśmiecha, gdy widzi swoją rodzinę czekającą na niego. Nigdzie się też nie odwraca tylko kontynuuje marsz naprzód.

Polemizował nie będę, bo film oglądałem 4 lata temu i niewiele z niego pamiętam. :)

Miałam trochę mieszane uczucia po tym filmie. Ogólnie dobrze zrobiony, ze świetnym klimatem małego miasteczka, dzieciństwa, lat 60tych. Na dodatkowy plus śliczny chłopak w roli głównej. ;)
Ale ta jego podróż w czasie niczego nie zmieniła. Zmieniła coś ewentualnie w nim samym, powiedzmy że zrozumiał że ojciec i tak chciał/musiał odejść. Moim zdaniem to za mało. Powody odejścia ojca NADAL były niezrozumiałe i nadal ich nie zaakceptował (jestem tego pewna, bo kto by zaakceptował taki durny powód?).
I czy nauczył się doceniać rodzinę? A wcześniej niby nie doceniał? To rodzina nie doceniała jego. To im przydałaby się podróż w czasie.
Słowem - film z niedostatecznie silnym przesłaniem.