Luiza, osiemnastoletnia dziewczyna, od kilku lat zdiagnozowana i leczona psychiatrycznie, realny świat zastąpiła mitycznym, baśniowym, pełnym dziwnych stworów, jak i książek fantasy. Jej rodzice, nowobogaccy z małego miasteczka wstydzą się jej przed sąsiadami i postanawiają na stałe umieścić w zakładzie zamkniętym. Jedynym człowiekiem, który zainteresował się Luizą jest przebywający na obserwacji w szpitalu gangster. On jeden wykazał tolerancję i życzliwe zainteresowanie dla odmienności Luizy. Później przerodziło się to w uczucie, trudne i niby skazane na klęskę tak z przyczyn zewnętrznych jak i z powodu trudności w zbliżeniu się dwóch psychik - schizofrenicznej z tzw. normalną.

Luiza jest 18-letnią dziewczyną leczoną psychiatrycznie. W zakładzie umieścili ją jej rodzice, wstydzący się własnej córki.
Ona zastąpiła sobie realny świat, światem baśniowym. Okazuję się jednak, że zaczyna się nią interesować pewien gangster również przebywający w tym samym zakładzie. Ich znajomość wkrótce przerodzi się w uczucie.

To historia uczucia bezinteresownego, bez granic, ponad wszystko. Opowieść, dzięki której stwierdzenie, że w miłości wszystko jest możliwe, nabiera innego wymiaru. Ponieważ w miłości przecież wszystko jest możliwe. Tytułowa Luiza (Patrycja Soliman), wrażliwa, samotna, stojąca u progu rodzącej się kobiecości dziewczyna oraz Fabio (Marcin Dorociński) - przestępca, człowiek żyjący wbrew prawu i ponad prawem. Tych dwoje już od pierwszego spotkania, mimo dzielących ich światów, połączy silna więź. Najpierw przelotnej znajomości, następnie przyjaźni, a potem...?

Luiza i Fabio spotykają się w szpitalu psychiatrycznym. On - twardy gangster, chce tylko uniknąć odsiadki. Ona, nadwrażliwa schizofreniczka, córka przyszłego burmistrza walczącego z korupcją, który jednak nie potrafi sobie poradzić z jej odmiennością. Tych dwoje zupełnie różnych ludzi połączy specyficzna więź. Ona z zapałem będzie mu opowiadać o fantastycznych stworach, które widzi w swoim wyimaginowanym świecie, on - sobie najlepiej znanymi metodami, będzie dbał by nikt jej nie skrzywdził. Niestety przed chorobą nie da się uciec...