WSI SIELSKA, ANIELSKA

przede wszystkiem poprzez ten film przebija jakaś silna nostalgia. za wsią, za spokojem wokół, spokojnymi beztroskimi, letnimi dniami, spokojem ducha. za prawie już całkiem zaginionym światem.

realizm łączy się tu z oniryzmem bowiem obok realnych postaci naszego bohatera Jakuba "odwiedzają" też postaci nie do końca realne, filozofowie (święty Benedykt, Jean-Jacques Rousseau, Wittgenstein. a czarny kocur wabi sie Baruch, jak Baruch Spinoza). dzięki "kontaktom" z nimi, z dziennikiem dziadkowym i z młodziutką Heleną Jakub odkrywa co tak naprawdę jest dla niego w życiu ważne. odrzuca wartości materialne (Wittgenstein), na rzecz harmonii i natury (Rousseu), poświęcenia (Benedykt).

przez ten klimat nasuwa się skojarzenie z kinem Jana Jakuba Kolskiego (podobnie też Andrzej Jakimowski - Zmróż oczy; Sztuczki). widać też podobieństwa do duńskiego "Mifune" (zwłaszcza w scenie używania białej farby do odnowienia). ale ten film się wyróżnia. jest w nim coś przekonującego. wyjątkowego, lepszego niż w w/w.

,icśotsiwyzcezr eicuzcop ensałw am śćozsjeinźaret ukainśurhc mywokilus W
ejupętsaz ainadaisop ębezrtop a ,merot miksortseb miows eingeib sazc
.ytotsorp aigam
.eszjeintotsijan ęis ąjats eszjelkywzjan ainanzod i yzcezR
...ęneleH ękjeizdorazc ęnnap i dórgo ikat ęchc aJ

I lustro nie pomoże ;)

Hmmm hmmm trochę się na filmie zawiodłam - taki zlepek różnych scenek, a każda ze streszczeniem, może i sympatyczne jako całokształt, ale lekko trywialnie - nie wpadłam w nastrój filmu :( W porządku jest to, że nie sili się reżyser na oryginalność, choć ciężko oceniać go po jednym filmie - tyle tu zapożyczeń od innych twórców, że nie wiem co jest jego i do czego się tak naprawdę przyczepić. Może na razie tyle napiszę ;)

a ja tam się nie zawiodłem i nastrój załapałem bez problemów ;)
sympatyczne bardzo, ale gdzie tam zaraz trywialne ;] nie jest to co prawda ani wielkie dzieło pod względem rozmachu, ani wielce trudna, ambitna czy poruszająca tematyka tylko prosty filmik.

jednakże podoba mi się tu (w odróżnieniu od 'Mifune'), że - nie konkretnie moze, nie bezpośrednio, nie nachalnie sam bym powiedział - tylko przy okazji tego sympatycznego seansu, coś ważnego ma do powiedzenia i do przekazania.

podobała mi się też symbolika, np. na końcu filmu kiedy Helena unosi sie w powietrzu.
nie wiem kto to zapoczątkował, ale było to też obecne kilka razy w filmie Kusturicy 'Arizona Dream' (Kusturica też kształcił się w FAMU w Pradze).
odczytuję to jako czystość, spokój wewnętrzny, i jakaś taka wewnętrzna energia, siła, spełnienie, zadowolenie, szczęście...

Takie unoszenie w powietrzu od razu kojarzy mi się ze "Zwierciadłem"
http://radudumbrava.files.wordpress.com/2009/01/a20andrei20tarkovsky20mirror20dv d20review20zerkalo9kp_130021.jpg
z marszu po prostu myślę wtedy o nim :)

Film o odrzuceniu naszego bagażu doświadczeń, nawyków i przyzwyczajeń i powrocie do tego co proste, naturalne, tego co mamy za darmo, a nie potrafimy docenić. Powrót do tego, co jest fundamentalne.
Bardzo dobry, ale po ocenie spodziewałem się czegoś jeszcze lepszego :)