Olaf ma dwadzieścia pięć lat i mieszka wraz z mamą oraz babcią w kamienicy na krakowskim Kazimierzu. Ich dom to właściwie popadająca w ruinę rudera. Nie przeszkadza to jednak młodemu mężczyźnie snuć wizji o tym, że dom przy ulicy Brzozowej stanowi centrum świata. Specyficzna narracja podkreśla surrealistyczne wrażenie zamieszkiwania w opustoszałym domu. Olaf dostrzega metafizyczne konsekwencje mieszkania w sąsiedztwie skweru w kształcie "oka boga": "Takie mam momenty, że mój umysł przekracza czas i przestrzeń", stwierdza chłopak.

Film opowiada o ostatnich mieszkańcach kamienicy na krakowskim Kazimierzu. Przewodnikiem i głównym narratorem jest, żyjący na granicy fantazji i rzeczywistości, 25-letni Olaf, który w charakterystyczny dla siebie i subiektywny sposób opowiada o sobie, swojej rodzinie i sąsiadach. Obserwujący stopniową gentryfikację Kazimierza, a także świadomy tego, że jego rodzinny dom wkrótce przestanie istnieć, coraz bardziej ucieka w przeżycia wewnętrzne i fantazje. Jedną z nich jest przekonanie, że kamienica na ul. Brzozowej, w której mieszka, to centralne miejsce świata - Oko boga.