Nastrojowy i stylizowany, niemal gotycki film, którego akcja osadzona jest na odległej
farmie w Quebecu. Egzystencjalna opowieść poza czasem o życiu w matni, niepewnej
tożsamości i niebezpieczeństwach duchowej pustki.
Kiedy niezrównoważana psychicznie matka dwudziestokilkuletniej Coralie wyjeżdża z farmy,
do szpitala psychiatrycznego, dziewczyna zostaje sama z ojczymem i grupą brutalnych
motocyklistów z sąsiedztwa. Zagubiona wśród mężczyzn, pragnie odnaleźć drogę do świata
zewnętrznego. Przybycie Pierrota, który właśnie wyszedł z więzienia, daje jej cień nadziei.
Niestety, mężczyzna również jest powiązany ze środowiskiem lokalnych przestępców.
Znudzona, niespokojna i coraz bardziej zmartwiona stanem ojca Coralie decyduje się na
działanie i ucieczkę z tego zamkniętego kręgu starzejących się, okrutnych mężczyzn.
Elle veut le chaos to pewnie poprowadzony, niepokojący dramat o tożsamości, izolacji i
odrodzeniu. Denis Côté bardzo świadomie operuje tempem i przykuwającymi uwagę
obrazami (nieco w stylu węgierskiego mistrza, Béli Tarra).