Niesamowicie autentyczny. To, w jaki sposób udało się uchwycić słowa państwa Cave łapie za serce, szarga nim na lewo i prawo, po czym odkłada na miejsce roztrzęsione. Tym, co zasługuje według mnie na dodatkową uwagę, są symbole. Arthur Cave zmarł po upadku z klifu (pod wpływem narkotyków czy nie - nie jest to istotne). Co chwilę w filmie przewija się woda, morski horyzont za oknem domu w Brighton, czuć jej obecność. Utwór na napisach końcowych ("Deep Water" Marianne Faithfull), w wykonaniu dzieci Nicka (Arthur i Earl), który sam gra na pianinie, jest dodatkowo brzemienny:

"I'm walking trough deep water
It's all that I can do
I'm walking through deep water
Trying to get to you (...)"

Polecam z całego serca, oczywiście przede wszystkim fanom twórczości i osoby Nicka Cave'a. Teraz, gdy przypominam sobie scenę z "20000 dni", w którym Nick spożywa pizzę z synami przed telewizorem, wydaje się ona wyjątkowo smutna, zwłaszcza że powstała bardzo niedługo przed "One More Time with Feeling".