Film nie był ilustracją do książki Terakowskiej. Z książki zaczerpnięto jedynie najważniejszą rzecz- Ono słyszy- to było istotą filmu. Oglądałam go ze łzami w oczach... "Ono" jest filmem innym niż wszystkie. Klimat podkreśla muzyka, lekka chaotyczność w niektórych momentach. Pokazuje miłość rodzica do dziecka, dziecka do rodzica, miłość przyjaciółek, miłość mężczyzny do kobiety. Pokazuje, że życie może odwrócić się o 180 stopni za sprawą ciąży młodej dziewczyny, ale z czasem przywiązuje się ona do dziecka tak bardzo, że życie bez niego traci sens... Najbardziej poruszyła mnie końcowa scena, kiedy Ewa traci przytomność (umiera?) podczas porodu... Film jest genialny i przepraszam, że tak się rozpisałam, ale nie czuję się na siłach aby napisać ładną recenzję, a na tyle przynajmniej mnie stać...