Jednak niezłe zaskoczenie. Film naprawdę był niedaleko od złamania mojego progu strachu. Myślałem, że po "Naznaczonym" przez wiele wiele lat nic nie będzie w stanie mnie tak wbić w fotel. Właściwie to po zakończeniu seansu zorientowałem się, że ja przecież siedzę w swoim pokoju. Wpadłem w totalny trans oglądając ten film, naprawdę znakomity pomysł oraz znakomite połączenie opętania z kręceniem "z ręki". Do potencjału nie mam co się przyczepić - został wykorzystany do granic możliwości. Nie pamiętam również, kiedy ostatnio i czy w ogóle kiedykolwiek tak się przestraszyłem jumpscare'a (scena, gdy Michael mówił do kamery przed spotkaniem z facetem ze sprzętem nagraniowym). Po prostu wygięło mnie na krześle, na szczęście stół stojący za nim powstrzymał mnie od upadku. Być może to moja nieuwaga (film poważnie wgniatał w fotel, więc skupiałem się tylko na nim, zamiast szukać jumpscenek), albo po prostu ten moment był tak przemyślany, że niemal niemożliwe było wyczucie tutaj wyskakującej mordy. Mogę się jedynie doczepić do może nie samej końcówki, ale do momentów niedaleko zakończenia filmu, a mianowicie trochę zachowanie Michaela było przekoloryzowane, dlatego wystawiłem 9/10 zamiast 10/10.