Dzieło operowe wystawione w 1729 roku w Londynie, do którego libretto stworzył poeta angielski John Gay, a muzykę opracował niemiecki kompozytor mieszkający w Anglii Johann Christoph Pepusch. Opera była satyrą na rządy premiera Robert Walpole'a i próbą przeciwstawienia się wpływom muzyki włoskiej, reprezentowanej w Londynie przez opery Georga Friedricha Händla i Giovanniego Battistę Bononciniego . Opera była niezwykle popularna także jako wyraz wyspiarskiego szowinizmu i natchnienie dla autorów komunizujących XX wieku takich jak Bertold Brecht (Opera za 3 grosze - 1928).

„Opera żebracza” Johna Gay’a napisana w roku 1728 jako parodia opery włoskiej, zapoczątkowała nowy gatunek sztuki scenicznej nazwany potem musicalem. Gay sztukę muzyczną z salonów wyprowadził na ulice, a ściślej w ciemne zaułki wielkiego miasta, bohaterami czyniąc plebs, drobnych złodziei i wielkich oszustów, łapówkarzy, donosicieli i prostytutki, a więc postaci z tzw. marginesu.