Nagłówek pisany pół żartem, pół serio oczywiście, ale co do samego filmu - bardzo dobrze nakręcony, dojrzały pod względem merytoryki, i w końcu poprawnie napisany debiut studyjny. Jeśli myślisz, że ten film jest o niczym, to polecam pomyśleć o seansie jakbyś był niewidzialnym towarzyszem posiadówki pod blokiem, na ławce najzwyklejszych ziomków, palących gibony. Jakbyś położył sie obok nastolatek na basenie, które to chichotają z memów nadesłanych przez koleżanki. I w końcu jakbyś zwieńczył ten cały precedens zajrzeniem im do domów, gdzie nie ma już koleżanek i trawy, gdzie są tylko oni, ich rozterki uczuciowe, ich problemy domowe, ich dojrzewanie i poznawanie własnych ciał, ich granic. Film o niczym? Polecam pomyśleć. Dla mnie to film dla dorosłych - o najmłodszych. Bez oceniania. Bez porad. Bez obojętności. Dlaczego taka ocena? Mimo genialnych zdjęć, muzyki dobranej w punkt i dość charakternych postaci... czuć ten debiut. Psychika mogła być zgłębiona bardziej, wątki bardziej powyczerpywane, nacisk położony równomiernie na bohaterze masowym, nie jednostkowym, Łysym (każdy wie, że to główny bohater jakimś cudem). Nie jest to film do którego będę wracał również - bo jest on prosty w zrozumieniu, choć dosadny, ale jednak krótkometrażowy pod względem przekazu i całej opowieści. Za to napewno jest to film konieczny do obejrzenia przez młodych rodziców, oraz starsze pokolenia, by zrozumieć, by wiedzieć, by czuć.