Wystarczy odrobina cierpliwości (trzeba przetrwać pierwsze 30 minut) i okazuje się, że film wcale nie jest taki zły. Oceny widzów na pewno są zaniżone, zapewne przez widzów oczekujących na kryminał, a to nie jest kryminał, tylko dziełko ocierające się dość mocno o stylistykę gore. To nic, że główne wątki i postacie są typową kalką z dziesiątków (setek?) podobnych produkcji, skoro w zanadrzu jest niezawodny Henry Rollins, człowiek - legenda, niezapomniany frontman The Black Flag i Henry Rollins Band. Jego, dość rzadkie zresztą, kreacje z pewnością zapadają w pamięć widzów, bo jest on jakby stworzony do wcielania się w role psychopatycznych czarnych charakterów. Nie inaczej jest i w tym filmie. I może to właśnie dla niego warto spojrzeć na ten i inne filmy przez nieco inny pryzmat - w końcu jeżeli walczymy ze sztampą i stereotypami, to spróbujmy równie niestereotypowo podchodzić do oceny oglądanych obrazów.