Zabawa...
A wiesz, że jest to film oparty na faktach? To nie jest wymyślony film fabularny, tylko on powstał na podstawie prawdziwej historii i raczej strata dziecka (i prawdopodobnie zamordowanie go przez psychopatycznego mordercę na farmie) i sprawa korupcji w policji czy szukanie człowieka odpowiedzialnego za śmierć kilkunastu dzieci to nie są szczenięce zabawy.

W życiu nie przyszłoby mi do głowy, by określić samą historię jako szczenięcą. Wiem, że film jest oparty na faktach, znam w mniejszym-większym stopniu realia tamtych lat. Historia w żaden sposób nie jest "szczenięca", jest wstrząsająca, to chyba jasne. Z taką historią można zrobić naprawdę wiele przy przenoszeniu jej na ekran. Tutaj została przedstawiona powierzchniowo, co było zresztą, przypuszczam, zamiarem reżysera: pokazać fakty, wzbudzić sprzeciw wobec zła, odwołać się do prostych emocji scenami w stylu burza oklasków dla adwokata albo wyznaniami chłopca "Boże, nie chcę trafić do piekła". Akceptuję to, ale wizja czarno-białego świata, pokazanego w trochę melodramatycznym, wyciskającym łzy stylu, to nie jest mój ideał kina. Niemniej film mógł się podobać, ma swoje plusy. Pozdrawiam

Wtedy dzieci bały się piekła. Teraz co najwyżej, że tata schowa konsolę do gier.
Porządny film, a historia brrrr.