Normalnie pewnie nie sięgnąłbym po ten film zbyt chętnie, ale Telewizja Polska postanowiła dzisiaj zrobić widzom miłą niespodziankę. Oderwałem się więc od komputera i postanowiłem, że dam szansę specjalistom od ramówki naszej publicznej telewizji : D.

Nie zawiodłem się. NARESZCIE obejrzałem Angelinę Jolie w roli przekonującej. Wielkie uznanie, za kreację, której podołała i która z całą pewnością, obok wyśmienitego Malkovicha, była najmocniejszym punktem produkcji. Gra aktorska stała na naprawdę wysokim poziomie, choć nie dziwi mnie to za bardzo, przy takiej obsadzie. Bardziej drażnił mnie fakt, że nie było tu postaci "szarych". Jasno nakreślono granicę pomiędzy dobrem, a złem. Na każdym kroku pogłębiano wizerunek udręczonej matki, która walczy o sprawiedliwość, jednocześnie ukazując bezwzględność policji z Los Angeles.
Klimatu w filmie nie brakowało, a i aktorzy byli doskonale dobrani. O ile za Jolie nie przepadam, o tyle muszę przyznać, że świetnie wpasowała się w świat wykreowany przez Eastwooda. Podobało mi się też oświetlenie planu. Ciepłe, złote barwy, dawały wrażenie sepii. Niewątpliwie zdjęcia były również mocną stroną Oszukanej. Zabrakło im nieco finezji, żadna scena nie ujęła mnie za serce. Wszystkie ujęcia były zrealizowane raczej poprawnie, doskonale rzemieślniczo, ale bez polotu, jak choćby w "Iluzjoniście", czy "Wrogach Publicznych", gdzie kamerzyści dużo lepiej wykorzystali potencjał czasów w jakich osadzone zostały te produkcje.
Co jeszcze mógłbym filmowi zarzucić? Pod względem fabularnym był zrealizowany dobrze, choć niezbyt oryginalnie. Bardziej męczyły dłużyzny - historia "Oszukanej" spokojnie zmieściłaby się w maksymalnie dwóch godzinach, a pewnie jeszcze parę minut dałoby się z filmu uciąć : ). Bywały chwile, kiedy miałem ochotę oderwać się od ekranu na kilka minut.
Tak czy inaczej: uważam, że warto film obejrzeć, chociażby dla doskonałych kreacji aktorskich i solidnie zbudowanego klimatu. Poza tym - może trochę zmęczyć.