Czuję się tutaj wyjątkowo oryginalnie: obejrzałam najpierw 'Vanilla Sky', a dopiero później 'Otwórz oczy' i mówiąc szczerze, o wiele wiele bardziej spodobał mi się oryginał.

Po obejrzeniu 'Vanilla...' czułam jakiś taki dziwny niedosyt. Film mi się nie spodobał, był zagmatwany, nie wiadomo było o co w nim chodzi, ale jednocześnie wydawał się jakiś taki... pusty. Oczywiście, fabuła była wyjątkowo ciekawa, realizacja świetna, piękne zdjęcia i muzyka, ale mimo to, ten film nic dla mnie za sobą nie niósł. Jakby puste pudełko oprawione w piękny papier.

Ostatnio, parę dni temu sięgnęłam po pierwowzór 'Vanilli...', będąc wcześniej uprzedzona, że to na podstawie 'Otwórz oczy' został nakręcony film, który już wcześniej widziałam. Mimo, że niestety znałam już przebieg akcji, film mnie absolutnie zachwycił. Mimo, że nie miał może jakiś technicznie wspaniałych ujęć, czy poruszającej muzyki. Mimo to od razu porwał mnie klimat dzieła Amenabara, każda scena była wyważona i trwała odpowiednią ilość czasu, dając widzowi czas na wczucie się (podczas, gdy Vanilla pędzi, pędzi i nic z tego nie wynika...). Poza tym przy oglądaniu tego filmu czułam taką szczerość i głębię jaką niósł za sobą. Wszystkie emocje były takie prawdziwe i w naprawdę dużym stężeniu (czego zabrakło mi w Vanilli).
Jak dla mnie obraz Amenabara był dużo bardziej poruszający niż remake. I nie jest to opinia żadnych krytyków, czy innych ludzi, ale moja własna.