“Zimą 1997 r. obejrzałem hiszpański film pt. „Otwórz oczy”. Nie mogłem przestać o nim myśleć. Ten film był jak ludowa ballada, coś jak baśń pełna poezji, a zarazem szczera, nocna rozmowa w czasie której rodzą się niezwykłe pomysły. Chciałem włączyć się do tej rozmowy” - tak o filmie "Otwórz oczy" mówił reżyser "vanilla sky" Cameron Crowe. Myślę, że spokojnie to samo można powiedzieć o filmie Crowe'a.
Chciałbym od razu zaznaczyć, że jeśli chodzi o "Vanilla sky", to opowiadam się za interpretacją filmu nr 1 (http://www.filmweb.pl/topic/271439/Zastanawiające....html), bo ona do mnie najbardziej przemawia, aczkolwiek jest to film wieloznaczny i tak naprawdę każdy może go interpretować jak chce.
Lubię takie baśniowe filmy, gdzie niezwykłość i magia w delikatny sposób miesza się z rzeczywistością i wchodzi w świat ludzi. Zarówno jeden jak i drugi film to baśń, ale w gruncie rzeczy smutna baśń...
W "Vanilla sky" smutne jest to, że David popełnił samobójstwo, a Sofia kochała go, choć niestety nie od razu zdała sobie z tego sprawę (chociaż to sprawa dyskusyjna). Zakończenie filmu chce nas wprowadzić w optymizm mówiąc, że spotkają się w innym życiu, gdy oboje będą kotami. I chcemy w to wierzyć, bo zaprzepaszczona miłość budzi w nas smutek. Ale dobrze wiemy, że David i Sofia już się nie spotkają...
"Otwórz oczy" to jeszcze bardziej smutna historia. Tam zasmuca mnie to, że odkąd Cesar ma zmasakrowaną twarz po wypadku, Sofia nie była już nim zainteresowana. Co prawda potraktowała go tak jak on wcześniej traktował inne kobiety i mógłbym sobie pomyśleć, że dobrze mu tak, ale kiedy po imprezie Cesar chodzi po ulicy i płacze, to szkoda mi go. W wielu książkach napisano, że liczy się piękno wewnętrzne. I chcemy w to wierzyć, bo czasem jesteśmy bardziej piękni wewnętrznie niż na zewnątrz. Ale dobrze wiemy, że w tym świecie jest inaczej. Ktoś może być wewnętrznie bardzo podobny do ciebie, ale jego wygląd sprawia, że nawet nie zaczynasz z nim znajomości.
Naprawdę doceniam filmy, które dotykają mego serca i pokazują prawdę o nas samych, choćby nawet była smutna. Wielu z nas może odnaleźć się w tej historii. Ja też nie mogę przestać o niej myśleć...