Dokładnie - prawdziwa. Okazuje się, że wiele takich sytuacji, (wydawac by się mogło, że odległych i niemoralnych) może spotkać nawet nas. I nawet my - rozczarowując samych siebie - postępujemy wtedy źle. Smutne, ale prawdziwe.

Bezpieczniej byłoby, gdybyś mówiła tylko za siebie, bo ja tam siebie samej nie rozczarowuje i nigdy nie pozwalam doprowadzić się do takiego k*****. Oprócz jasnego artykułowania zasad, według nich również postępuję zawsze i bez wyjątku i uważam, że kto się ich trzyma ten się nie sk***** A kto się sk*** znaczy, że się ich trzymał za słabo.

Uderz w stół...

Małe sprostowanie - Cecillie nie rzuciła Joachima, to on ją odrzucił. Ona chciała być przy nim, a on jej kazał odejść. Według mnie w takiej sytuacji ona była wolna jak zaczeła się spotykać z Nielsem. Natomiast on... no cóż zwykła zdrada faceta ok. 40-stki, czego nie można usprawiedliwiać, bo w ogóle zdrady nie można usprawiedliwiać.
Mnie poruszyło coś innego - mechanizm zdarzeń, który doprowadził do romansu i w konsekwencji rozbicia rodziny. Gdyby córka Stine nie pokłóciła się z matką, gdyby nie wymusiła naniej szybszej jazdy, gdyby Jochim nie wrócił się pożeganć z Cecillie, gdyby nie było wypadku i wreszcie gdyby sama Marie z poczucia winy nie poprosiła męża żeby pomógł Cecillie. Jeśli choćby jedno z tych gdyby się nie wydarzyłoMarie i Niels nadal by byli rodziną. Ale też nie byłoby takiego pięknego filmu :)

Nie wyobrażam sobie, że można kogoś kochać i tak po prostu zostawić go w takiej chwili, nieważne czy on w tym momencie jest miły, czy rzuca wyzwiskami.

Jeśli ktoś wyraźnie powie, że to już koniec, że nie chce więcej widzieć i nie jest to jednorazowe wybryk tylko powtarza się za każdym razem - to co w takim wypadku? Nadal się trzeba narzucać jak druga osoba sobie nie życzy?

Nie sądzę żeby to było wyraźnie powiedziane. Słowo rzucone w takiej chwili, w tak krótkim czasie po tragicznym wydarzeniu, w nerwach i emocjach nie powinno być brane tak serio.

To nie było jednorazowe zachowanie Joachima. Wyraźnie powiedział, że dla niego to koniec i nie chce jej więcej widzieć. Dla mnie sprawa jest jasna - Cecillie była w tym momencie wolna.

W takim razie po prostu się nie dogadamy ;)

Tak - ciąg zdarzeń jest pokazany ciekawie, ale gdyby się zastanowić wiele momentów w naszym życiu "dzieje się" w ten właśnie sposób. Mimo to - jak świetnie uchwycono to w filmie - nawet najbardziej absurdalne konfiguracje elementów rzeczywistości nie zwalniają nikogo z odpowiedzialności. Niels i Cecilie mogliby się łudzić "gdyby...", ale to gdybanie nie zdejmie z nich ciężaru winy - wciąż istotne jest t y l k o t o, w jaki sposób zachowali się w tym konkretnym "czasie próby", jeśli tak można rzec.

obejrzyj sobie klan i ugotuj buraki

Choć moralnie związek Cecile i Nielsa był naganny to jednak jestem w stanie po części zrozumieć zachowanie Cecile. Oto w jednej chwili wszystkie jej plany i marzenia runęły. Miał być ślub z Joachimem a było bolesne rozstanie. Trudno odnaleźć się w takiej sytuacji, zwłaszcza tak młodej osobie. W ramionach Nielsa mogła skryć się przed całym światem, był dla niej oparciem. Poza tym myślę, że podświadomie związek z Nielsenem miał być karą dla jego żony Marie, która nieumyślnie, ale jednak potrąciła Joachima. Myślę, że gdzieś głęboko Cecile chciała żeby Marie tak jak i ona cierpiała tracąc ukochanego mężczyznę.

Popieram!

jak dla mnie clue całej tej sprawy leżało w fakcie, że Cecilie faktycznie 'nie mogła się zdecydować'. skoro już mamy 'spoiler-alert', to moim zdaniem ważną sceną była ta, kiedy Niels wpada do Cecilie pijany - wtedy pada dużo prawdziwych słów. rozumiem, że na początku potrzebowała pocieszenia, kogoś bliskiego, ale myślę, że w tej znajomości na rozmowie można było poprzestać. potem wspólne mieszkanie z Nielsem, szybkie tempo, wodzenie go za nos, a kiedy Joachim chciał się z nią zobaczyć? - cóż, zmiana warty! wydaje mi się, że Cecilie nie kochała żadnego z nich.

w sumie to oboje, zarówno Niels porzucający rodzinę ('może sprawa nie polega na tym, by wrócić do Marie?' - to pytanie w rozmowie z Finnem mogło uświadomić, że Cecilie naprawdę kochał), jak i Cecilie, zachowali się nagannie. ale nagannie z perspektywy człowieka, który nigdy nie był w ich sytuacji.

wszyscy, tak naprawdę, jesteśmy po części niezdecydowani. albo przynajmniej naprawdę przytłaczająca większość z nas. nowe czasy, nowe możliwości, nowe potrzeby.

Ona go nie rzuciła...
On na rzucił....

A ojciec nie zostawił dzieci, tylko matkę...

Osią filmu jest inne zagadnienie, któremu muszą stawić czoła wszystkie cztery osoby tego dramatu...jak po czymś takin żyć. Joachim....młody człowiek , którego życie tek naprawdę się skończyło. "Będzie pan myślał i mówił"...i to wszystko." To wyrok , który słyszy od lekarza. Cecilie, która u progu własnego życia ma to życie poświęcić , z czego jeszcze nie zdaje sobie sprawy i także utracić...no i ta rodzina , napiętnowana wyrzutami sumienia. Najdojrzalszy , najbardziej odpowiedzialny w swej decyzji okazał się Joachim , wiedząc , że takiej ofiary kochając Cecilie nie może od niej oczekiwać i nie może się na to zgodzić. Zrobił to widząc , że do niej nie dotarło tak naprawdę , co to oznacza na przyszłość ...że to koniec wszystkiego. Nie mając innego wyjścia zrobił to brutalnie...właśnie z miłości. w to wszystko wpisał się Niels ze swoim kryzysem wieku średniego, z którego sobie dotąd nie zdawał sprawy . To facet , który nigdy nie zdradził żony i nigdy mu to nie chodziło po głowie. No i Marie...to ona spowodowała wypadek, w którym zniszczyła nieodwołalnie ludzkie życie , skazując Joachima na nieopisane cierpienie do końca dni. Wszyscy oni to porządni ludzie ....są po prostu ofiarami niezbadanych wyroków losu i próbują do tej tragedii jakoś się ułożyć...a tak jak jak dla Joachima , dla nich wszystkich też nie ma dobrego wyjścia z tej sytuacji. Film znakomity....pokazuje człowieka w sytuacji "sprawdzam"....przed którą los może w każdej chwili każdego z nas. Dlatego to obraz wysoce uniwersalny i dlatego ważny.