tak, zgadzam się. świetnie pokazuje jak niczego nie można być pewnym w życiu, nawet siebie i swoich uczuć.

Jestem świeżo po obejrzeniu filmu i oczywiście mogę zgodzić się z tym co napisano wyżej jednak moją uwagę zwrócił tutaj inny aspekt tej historii. Oczywiście początek historii jest bardzo poruszający, sprawia, że widz zaczyna się zastanawiać co by było gdyby sam znalazł się w takiej sytuacji jednak dalszy rozwój wydarzeń pokazuje według mnie wyłącznie słabość charakteru głównego bohatera. Mam na myśli to jak niewiele było mu potrzebne do tego żeby zostawić swoją rodzinę i zacząć budować swoje szczęście z inną kobietą, której tak naprawdę nie znał. Mówiąc tutaj o rodzinie mam na myśli przede wszystkim dzieci, ponieważ uważam, że dwoje ludzi dopóki są tylko we dwoje może myśleć przede wszystkim o swoim szczęściu i próbować do woli zmieniać swoje życie natomiast w momencie kiedy pojawia się dziecko to jego szczęście powinni postawić na pierwszym miejscu bo to właśnie oni są za nie odpowiedzialni. Dlatego raczej nie poruszyły mnie rozterki głównego bohatera, który według mnie zachował się trochę jak nastolatek, który właśnie odkrył istnienie testosteronu;) Ale poza tym, baaardzo podobała mi się gra aktorów i muszę powiedzieć, że zaczynam przekonywać się do duńskiego kina:)

Tu właśnie leży sedno sprawy - to w odpowiedzi na komentarz lanilorak, pozdrawiam!