1. część „Pamiętnika księżniczki” była OKROPNA, najgorsza ekranizacja książki, jaką w życiu widziałem – nie wiem, jak można było sknocić taką superksiążkę?! Weźcie pod uwagę co mówię, w końcu jestem facetem, a książka napisana jest dla dziewczyn, ale mimo to, ma cechy, które lubię w książkach: jest napisana prostym, przejrzystym językiem, jest w niej dużo humoru, ciekawych sytuacji itp. No i, jeden z ważniejszych czynników: jej bohaterami jest młodzież. Świetnie mi się czytało wszystkie książki z cyklu, ale oglądając film, szczęka mi opadła: niewiele zostało z książki, stworzono film, zakupując od Cabot markę oraz kilka imion i nazwisk, wciśnięto kilka wątków z książki, i voilà – „ekranizacja” gotowa. Nic z tego, panowie! Zupełne przegięcie: ojciec Mii nie żyje, a Grandmère jest miłą staruszką? Do tego fatalnie dobrani aktorzy i żenujący poziom humoru.
2. część jest jeszcze gorsza. Nie myślałem, że w ogóle nakręcą sequel, ale jednak, stało się. I spartolili go jeszcze bardziej, niż pierwowzór – wymyślili sobie nową historię, wykorzystując dalej kilka z nazwisk, do których zakupili prawa od Cabot. Nie powiem nic więcej o tym filmie, stanowczo odradzam – jeżeli jesteś fanem, nie oglądaj, bo jeszcze bardziej zabijesz swoją własną wizję książki (tak jak stało się u mnie, po obejrzeniu dwóch części „Pamiętnika księżniczki”), a po obejrzeniu filmu – jeżeli dotrwasz – będziesz zgrzytał zębami ze wściekłości. Jeżeli nie jesteś fanem „Pamiętnika księżniczki”, również sobie daruj – kolejna głupia komedia o miłości, z żenującymi dialogami i gagami, która niczego nowego ani odkrywczego nie dostarcza. Poczekajcie, aż będzie na TVN-ie.