Nie podobał mi się wątek z uzdrowicielem Hunterem, który w ogóle uważam za niepotrzebny, a pomysł by go zagrał nieżyjący ojczym głównego bohatera, za nieudany. Scenarzysta zbyt łatwo, moim zdaniem, przechodzi do porządku po wybryku Janka na koniec swojego przemówienia (możemy się tylko domyślać, że sprawę zatuszował tatuś) i całkowicie pomija dalsze losy Nadii (jakby przestała nagle istnieć). Film miał być ponoć tragikomedią, niestety z komedii zostało w nim niewiele, albo zgoła nic.
Lubię opowieści smutne, ale nie wulgarne.