Zgadzam się w pełni z powyższą opinią, dodałbym tylko od siebie jeszcze parę słów określających ten film czyli błyskotliwy, dowcipny, zabawny, czarujący i w pewien sposób nawet inspirujący!

Éric-Emmanuel Schmitt ma nieco kobieco-egzaltowany sposób pisania, którego niektórzy nie znoszą. Jak dla mnie, to 'Pan Ibrahim' jest jednym z lepszych tekstów Schmitta.

W 1975 r. Romain Gary pod pseudonimem Émile Ajar wydał książkę "Życie przed sobą" (wyszła 3 lata później po polsku). I nic by w tym nie było dziwnego, gdyby nie jej fabuła, bo jest to opowieść o przyjaźni małego Momo o arabskich korzeniach i starej polskiej Żydówki pani Róży. I co Ty na to?

Wymieszanie dwóch wątków Schmitta masz na myśli? Ja na to, że to jak goście sądzący się z Rowling o plagiat - gdzieś o czarodzieju, babka nie czytała, komuś się skojarzyło. Coraz trudniej się w tym poruszać w dobie mass mediów.

Całkiem nie wykluczam, ale i nie powiem z pewnością.

No cóż... Francuz, pisarz, który nie zna twórczości "zdobywcy" podwójnego Goncourta? Wierzę w zbiegi okoliczności, ale już nie w cuda.