Norma Shearer odrzuciła tytułową rolę, bo nie chciała grać matki. Jej miejsce zajęła Greer Garson, która także nie chciała tej roli, ale zmusił ją do tego kontrakt. Za swoją kreację aktorską otrzymała Oscara.
Film kręcono w Culver City (Kalifornia, USA).
Kilka miesięcy po skończonych zdjęciach do filmu Greer Garson poślubiła Richarda Neya, który grał jej syna!
Mowa dziękczynna Greer Garson po otrzymaniu Oscara trwała aż 5 i pół minuty, co było swoistym rekordem.
Pierwszy film, który otrzymał aż 5 aktorskich nominacji do Oscara.
Końcowe kazanie wygłoszone przez filmowego wikarego zostało napisane przez Williama Wylera i Henry'ego Wilcoxona na dzień przed nakręceniem sceny. Kazanie to (znane też jako The Wilcoxon Speech) zostało przetłumaczone na różne języki, a następnie rozrzucone w formie ulotek w krajach okupowanych przez Nazistów. Na życzenie prezydenta Roosevelta zostało także wygłoszone w specjalnym programie radiowym. Zostało też wydrukowane przez takie gazety jak Time czy Look.
William Wyler krótko po zakończeniu zdjęć do filmu sam wstąpił do wojska i wziął czynny udział w wojnie. W noc wręczania Oscarów (m.in. dla najlepszego reżysera) stacjonował gdzieś na morzu. Przyznał później, że zdobyte wojenne doświadczenia uświadomiły mu, że obraz wojny jaki nakreślił w filmie był zbyt delikatny i za mało realistyczny.
W jednej ze scen pani Miniver daje spragnionemu Niemcowi butelkę mleka do picia, którą niechcący wylewa na płaszcz żołnierza. W następnych ujęciach rozlane mleko na przemian pojawia się i znika z płaszcza.
William Wyler otwarcie przyznał, że film powstał w celach propagandowych. Urodzony w Niemczech Wyler, był głęboko przekonany, że USA powinny przystąpić do wojny przeciwko nazistowskiej III Rzeszy. Jednakże silna postawa izolacjonistyczna polityków i społeczeństwa amerykańskiego mogła to uniemożliwić. Aby zwiększyć sympatię i zaangażowanie Amerykanów na rzecz Wielkiej Brytanii, Wyler uznał, że najlepiej zrobić film, który pokaże przeciętnemu Amerykaninowi, w jak ciężkich warunkach żyje przeciętny Anglik. Film odniósł zamierzony efekt.
Pewnego razu premier Winston Churchill stwierdził, że ten film wniósł więcej w wysiłek wojenny niż cała flotylla niszczycieli.
Okres zdjęciowy trwał od listopada 1941 do 1 kwietnia 1942 roku.