Wcale nie musiał manipulować. Był jedynym mężczyzną w odpowiednim wieku wśród tylu młodych kobiet... Zresztą raczej nie zdawał sobie sprawy z tego, jak wiele dla nich znaczył.

Uważam, że opisywanie wydarzeń sprzed 15 lat byłoby znacznie mniej ciekawe. Co może być interesującego w takich młodzieńczych, naiwnych uniesieniach?:) A tak mamy Wiktora, po którym wiele się spodziewano, a który tak mało, we własnym mniemaniu, osiągnął. "Panny", które niby o nim zapomniały, ale przecież pamiętają. Przyjechał na krótko i znów zmącił ich spokój. A potem zwyczajnie wrócił do pracy.

PS. Fela wcale nie popełniła samobójstwa. Polecam opowiadanie Iwaszkiewicza.

Fela popełniła samobójstwo. Gdyby umarła sama z siebie to pochowano by ją w rodzinnym grobie, a tak pochowano ją przy murze - gdzie zwykle chowa się samobójców. Dla ludzi kiedyś był to czytelny znak i nie trzeba było wszystkiego jak łopatą...

Hm.. no właśnie, czy to było samobójstwo? W opowiadaniu powtarzajane jest, że Fela zmarła na hiszpankę "zaraz po ślubie Julci." We fragmencie cmentarnym wyjaśnione jest, że grób rodzinny był przepełniony. Wiktor konkluduje, że dosyć zapuszczony stan nagrobku Feli jest wynikiem pewnego zapomnienia o wydarzeniach minionych. Hm, no nie wiem...

Ty tak serio? Przepełniony grób rodzinny powiadasz ;P
Nie chce mi się o to kruszyć kopii, w każdym razie ja co do samobójstwa Feli nie mam wątpliwości.

świeżo po lekturze opowiadania, i obejrzeniu filmu... teoria o samobójstwie wydaje mi się bardzo naciągana. Iwaszkiewicz nie napisał o tym ani słowa. nie było mowy o grobowcu i pochówku Feli gdzieś obok, nie było wątku nieudanej próby samobójczej Tuni. to wszystko kreacja Wajdy. Fela zmarła na hiszpankę, a że jej siostry nie pielęgnują o niej pamięci to inna sprawa.

O tempora, o mores! Gdzie się podziała sztuka wychwytywania aluzji i niedomówień. Bez niej w ogóle nie ma sensu siadać do Iwaszkiewicza, bo to jedna z cech wręcz konstytutywnych dla jego pisania.
A tak już na marginesie (chociaż efektów się nie spodziewam). Dlaczego siostry tak szybko zmieniały temat, gdy Ruben próbował coś je podpytać w tej sprawie. Samobójstwo to był w tych czasach wstyd dla rodziny i dlatego nikt nie mógł tego wypowiedzieć głośno.
Ale jak ktoś chce kawę na ławę, to sobie musi innych pisarzy poczytać.

Ty mówisz wychwytywanie aluzji, ja - nadinterpretacja!

To, że Fela popełniła samobójstwo z powodu Wiktora, nie powinno moim zdaniem podlegać większym sporom. Jest całe mnóstwo aluzji do tego. Zawsze można też przeczytać rozdział poświęcony "Pannom z Wilka" w książce Seweryna Kuśmierczyka "W drodze".

A propos nadinterpretacyj i niedomówien, ja sie spotkalam z inna ciekawa teoria, mianowicie rzecz polega na tym, ze panny z Wilka byly zauroczone Wiktorem w przeszlosci, ale on sie dowiaduje o tym dopiero po latach - wczesniej nie byl tego w ogóle swiadomy. Wiktor Ruben jest bowiem osoba o homoseksualnych sklonnosciach - i jest to ponoc pierwszy podobny przypadek w polskiej literaturze.... to jest zaznaczone w scenie pogrzebu, kiedy Wiktor nie moze zaakceptowac smierci Karola i mdleje z bólu podczas ceremonii

też o tym słyszałem, i rzeczywiście ma to jakby w miarę wiarygodne odzwierciedlenie/uzasadnienie w samej biografii pana Iwaszkiewicza, który podobno był biseksualistą...

Nie podobno, a z całą pewnością, sam się z tym nie krył, vide dzienniki

Wilko i siostry tam mieszkające mają swój pierwowzór w prawdziwej istniejącej miejscowości ale o innej nazwie i dworu z pannami tam mieszkającymi, do miejscowości tej przyjeżdżał młody Iwaszkiewicz na wakacje, nie pamiętam dokładnie czy był tam raz czy więcej razy i atmosfera tamtych dni aż kipiała erotyzmem co doskonale potem pokazał w opowiadaniu, a oczywistym jest fakt że miał skłonności homoseksualne, w Dziennikach rzeczywiście można znależć wszystko i jest to doskonała pasjonująca lektura.

Z tym, że jeśli chodzi o pierwowzór prawdziwej miejscowości i "panien", to okazuje się, że jego sąsiadami byli chłopcy - bracia. :) To tyle jeśli chodzi o wątki homoseksualne. Nooo i jeszcze trzeba zwrócić uwagę na moment (jest opisany tylko w powieści) snów, koszmarów, które go męczą. Sny przepełnione jednocześnie grozą i erotyzmem. A ciało odczuwane w pewien sposób we śnie to trup żołnierza. Więc można podyskutować znowu o homoseksualizmie zawartym w książce. :) Prawda jest taka, że trzeba przeczytać i książkę i obejrzeć film, żeby choć trochę zrozumieć "O co mogło chodzić temu Iwaszkiewiczowi?!". Bo przecież oprócz widocznych na pierwszy rzut oka kwestii młodzieńczych zawodów miłosnych, poczucia uciekającego czasu i zrozumienia niemożliwości powrotu do tego co było, mamy do czynienia z odniesieniami np. do Prousta ("W poszukiwaniu straconego czasu").

no to wlasciwie,, po prostu chyba jest... taka najbardziej bezposrednia polska odpowiedz na Prousta, (znaczy odpowiedz, z lekka kopiowanie motywu :)

Chciałoby się powiedzieć - bardzo wielu motywów. Zaczynając od najbardziej ogólnych, jak próba powrotu do przeszłości często powodowaną czuciem charakterystycznych zapachów/smaków itd., kończąc na takich drobiazgach, jak chociażby książki czytane przez głównych bohaterów. :)

Byli tam zarówno chłopcy jak i panny. Czytałeś "Książkę moich wspomnień?"Ale znowu ktoś mnie będzie strofował że to jest portal filmowy a nie książkowy.

Niestety nie. Moja wypowiedź w związku z biografią była zasugerowana wykładami na ten temat. / Dlaczego strofował? Przecież książki są bardzo ważnym elementem tej całej układanki. Chociażby dlatego, że na ich podstawie powstaje większość filmów. Poza tym, ciężko zrozumieć niektóre wątki bez odniesienia się do literatury. ;)

Rozumiesz
więc pozdrawiam./