Trudno mi postawić temu filmowi generalną ocenę, bo jest... nierówny? To chyba najlepsze określenie.
Najbardziej bolały mnie klisze. Oczywiście, że "nieurodziwy frajer, ale z dobrym sercem" (klisza) i "piękna dziewczyna, nie tak pusta jakby się mogło wydawać" (klisza) skończą razem (klisza). Ten incydent z krową aż krzyczał JESTEM ELEMENTEM KOMICZNYM, ŚMIEJ SIĘ, HAHA. Sorry, ale nie. Takich nieudolnych gagów było dużo więcej (np. sikanie do puszek w aucie i wylanie zawartości na wyboju - serio?); nie wiem, czy były to pomysły twórców filmu, czy też po prostu adaptowali te żenady prosto z książki - nieważne, kiepścizna pozostała kiepścizną.
Q to w zasadzie też chodząca klisza, twój typowy kujon z sąsiedztwa, ale! Nie papierowy. Zaistniał "character development". Podobała mi się fascynacja Q Margo, zderzenie z rzeczywistością i przewartościowanie pewnych spraw. W ogóle ten wątek był ładny, zgrabny i płynny, spokojnie na 8-9. Udało im się mnie zaskoczyć, zwłaszcza, że z literaturą Greena nie miałam styczności większej niż obserwowanie hajpu na Gwiazd(...).
Margo też okazała się dobrze skonstruowaną postacią. Nie miała wielu scen, a jednak ciągle była w filmie obecna. Nie jestem fanką Cary, ale zagrała naprawdę dobrze, jej oryginalność nadała Margo charakteru, pełnokrwistości.
Za sam wątek poszukiwania Margo (i siebie) dałabym mocne 8, podobało mi się także dość zręczne wykorzystanie motywu drogi jako motoru do przemian i dojrzewania, ale żenujące gagi i wyświechtane klisze (sorry, nie trawię tego wszechobecnego pairingu brzydki ale fajny & piękna ale mądra), a także trochę dłużyzn, obniżają ocenę o jeden punkt. "Dobry" to chyba najlepsze podsumowanie tego filmu. Bez latających staników, ale też bez pomidorów. Po prostu dobry. Dobry na spokojny refleksyjny wieczór, dobry na seans z kumplem/kumpelą. Tyle.