Kiedy w filmie Khaled i Said siedzą na skałach czekając na przekroczenie muru, Khaled kładzie swoją prawą rękę na ramieniu Saida i tak ją trzyma. Kiedy zmienia się ujęcie, Khaleda trzyma rękę przy sobie.
W scenie, w której Khaled nagrywa swoje przemówienie po raz drugi, dwoje z obserwujących go ludzi je pittę. Mężczyzna w fioletowej koszulce trzyma ją w prawej ręce, a w następnym ujęciu w lewej.
W scenie, w której Khaled jeździ zielonym samochodem w szybie tego samochodu widoczny jest operator kamery.
Zdjęcia do filmu kręcono w Nablusie (Autonomia Palestyńska) i w Tel Awiwie (Izrael).
Reżyser Hany Abu-Assad oraz scenarzysta Bero Beyer pracę nad scenariuszem rozpoczęli juz w 1999 roku. Jednak minęło pięć lat zanim historia została zekranizowana.
Film był kręcony w okolicy miasta Nablus, które było jednym z centrów palestynskiego oporu w lecie 2004. Filmowanie było regularnie przerywane izraelskimi i palestyńskimi wystrzałami z broni, a wtargnięcia izraelskich żołnierzy były na porządku dziennym.
Jako kandydat do Oskara film wzbudzał niemałe kontrowersje. Ze względu na temat (samobójcze ataki terrorystyczne) jego wyświetlaniu sprzeciwiały się rodziny ofiar. Natomiast Izrael poczuł się urażony uznaniem filmu jako produkcji palestyńskiej (ponieważ według Izraela takie państwo nie istnieje).
Pierwszy film produkcji Palestyńskiej nominowany do Oscara.
Jina Sumedi napisała w całości muzykę do filmu, która ostatecznie nie została użyta. W filmie nie pojawia się ani jedna nuta muzyki.