Zgadzam sie! po obejrzeniu przyszło mi do głowy jedno słowo - apatia! chlopak jest tak apatyczny ze nawet smierc i seks tego nie zmienia, jest zombie wypranym z emocji. a parnoid park to taki "raj" ucieczka obietnica czegos wiecej.. stad ten tytuł. film jest bardzo spoko.

Popieram! i dodam tylko że według mnie głowna rola odegrana całkiem na poziomie, no jakoś sie chłopak wpasował w konwencje i wyszło b. dobrze, a nieme, spowolnione sceny jak dla mnie super.
A zakończenie, czy też jak inni powiedzą jego brak spowodowało że nadal myslami8 wracam do filmu.

zgadzam się w stu procentach. Film stanowiący bardzo fajną całość, również mam takie same odczucia co do końcówki lub jej braku w filmie, pozwala ona wracać myślami do filmu.

Wg mnie to raczej poczucie wyobcowania wynikające z własnych problemów, o których nie ma z kim porozmawiać. Problemów, przy których rozwód rodziców to pikuś - jak wynikało z rozmowy z dziewczyną w barze, gdzie kluczył próbując się nie zdradzić. Wyobcowanie powodowało, że odczuwał istnienie jakby innej rzeczywistości, równoległej do realnej. Trudno, żeby w tej sytuacji cieszył go seks. Bardzo dobry film, ciekawie próbujący pokazać świat odczuwany przez nastolatka, gdzie pod pokrywą obojętności i luzu, trwa ciągła próba przystosowania się do świata.

Macie racje Alex chodzi jak zombie, przygarbiony, bez wyrazu, bez emocji, ale spójrzcie na to z drugiej strony...czy aby na pewno bije z niego apatia?
Scena gdy detektyw Lu pokazuje zdjęcia rozpołowionego ochroniarza. Tak naprawdę tylko Alex "przeżywa" to zdjęcie (wiadomo uczestniczył w tym to dlatego), reszta chłopaków się tylko śmieje, rzuca głupie komentarze, on to zdjęcie odczuł, poruszyło nim, na tyle, że, tak przynajmniej mi się wydaje, przyznam się do winy (widać jak podnosi rękę do góry, tak jak przy zgłaszaniu się do odpowiedzi-wydaje mi się, że przyznam się do swojego czynu, ale mogę się mylić).
Scena pod prysznicem - Alex się kąpie po tym co zrobił na torach kolejowych, w pewnym momencie słychać śpiew ptaka, ale skąd w łazience zwierzęta? Na ścianie jest namalowana papuga, czy inny ptak. Wydaje mi się, że ten "śpiew ptaka ze ściany" podkreśla to, że Alex zaczyna rozumieć to co zrobił, to zaczyna być rzeczywiste. Namalowany ptak-staje się rzeczywisty, tak samo bohatera dotyka rzeczywistość.
Koleżanka Alexa na sam koniec filmu mówi mu, że wkurza ją w ludziach apatia, a Alexa lubi, wręcz możliwe, że się w nim podkochuje, więc raczej nie widzi w nim apatii.
To tylko moje wrażenia. Film obejrzałem tylko raz, więc moja analiza może być błędna, choć wydaje mi się trafna.
A i co do tego wyobcowania. Chłopak po prostu szuka identyfikacji, przynależności-scena gdy jedzie samochodem i słucha różnych gatunków muzyki. Szuka siebie, przynależności. No i ta ruszająca się wycieraczka próbująca to wszystko oczyścić, sprawić aby wszystko było jasne i wyraźne, a nie zamazane i nie pewne.