Jedyną zaletą jest gra D.Lane, bo twarz Viarda-Jacquesa była niezmienna, a jeśli zinterpretować wyraz jego oczu jako przejęcie się tym, co mówi towarzyszka jego podróży, to mógłby pasować on do scen, gdy słucha poleceń szefa w pracy, malującego możliwe straty firmy. I co za banał w dialogach, co za banał myślowy - więcej wyzwań dla intelektu znalazłbym w telenowelach. Banalne jest też może najbardziej pożyteczne dla widzów zdanie wypowiedziane przez Viarda-Jacquesa, który dopiero co obejrzał zdjęcia Anne, dotyczące jej męża: "Żyjecie ze sobą tyle lat, a on nie zainteresuje się światem wewnętrznym swojej żony?" Przynajmniej z tego banału można wyciągnąć pewną naukę, że należy ożywiać miłość małżeńską poprzez choćby poznawanie małżonka, którego, wydaje się, zna się na wylot.
No... znudzona Coppolanka, żona sławnego męża, postanowiła dołączyć do drzwi od kuchni, gdzie po lekturze Coelho wiodła głupie babskie rozmowy, silnik samolotu i wzlecieć.