Ciekawa rzecz w przedwojennym kinie radzieckim. Mamy tutaj do czynienia z obrazem pacyfistycznym, piętnującym jakiekolwiek starcia militarne oraz rasizm. Obraz opowiada o mieszkańcach małego miasteczka, którzy doświadczają koszmaru I wojny światowej. Młodzi wyjeżdżają na front by stwierdzić iż zabijanie innych nie ma sensu, zaś starci przyjmują do swej społeczności niemieckiego jeńca, który doświadcza ze strony niektórych niepotrzebnej agresji.

Przesłanie niezwykłe jak na tamten okres, ale już eksperymenty z dźwiękiem robią dziwne wrażenie (co można wybaczyć bo to pierwszy film dźwiękowy z ZSRR), a sceny ze zwierzętami tylko mnie zniesmaczyły (wysłano konia na most który się rozpadł, podwieszano psy i rzucano nimi). Niepewnie przyjąłem również ładunek humorystyczny. Z jednej strony dość swobodne żarty były dobrym dodatkiem, lecz z drugiej nieco cięły się z wydźwiękiem.

Ogólnie to jednak był niecodzienny seans.