Propozycję zagrania roli serbskiego terrorysty Dusana Gavricha otrzymali Miki Manojlović, Lazar Ristovski i Dragan Nikolić, ale wszyscy ją odrzucili.
Pierwotnie dr Kelly miała zagrać Annette Bening. Angaż ostatecznie dostała Nicole Kidman.
Gdy terroryści uzbrajają bombę, jeden z nich łączy przewody trakcji kolejowej w celu skierowania pociągu na inny tor, by zderzył się z nadjeżdżającym pociągiem pasażerskim. W następnym ujęciu widać jednak, że tor ustawiony jest inaczej niż planował terrorysta.
Pod koniec samochodowego pościgu po ulicach Wiednia tylne lewe okienko Mercedesa, którym kieruje Devoe jest otwarte, ale już w następnym ujęciu widzimy zamknięte.
Po eksplozji na końcu filmu Devoe trzy razy wykrzykuje imię swojej partnerki Julii. Jednak za drugim razem jego usta nie poruszają się.
W scenie w Europie, gdy doktor Kelly wraz z Devoe idą po wybrukowanej ulicy, kobieta ma na sobie spódnicę. Chwilę później, po rozmowie z przechodniem, ubrana jest już w czarne spodnie.
Serbski terrorysta, w scenie, gdy uczy grać małą dziewczynkę gry na pianinie, mówi do niej po macedońsku, mimo iż powinien przecież mówić po serbsku.
Na początku filmu, gdy terroryści kradną głowice nuklearne generał Kodorof zabija oficera, który mu się sprzeciwił pistoletem CZ 52 7.62 x 25 mm. Nie jest to broń, która znajduje się w wyposażeniu armii rosyjskiej. Takim pistoletem jest Makarov.
Gdy dwa helikoptery armii USA wracają do bazy w Turcji odzyskawszy głowice nuklearne, można dostrzec, że gdy lądują nigdzie na pokładzie nie widać odzyskanego ładunku.
Na początku filmu, podczas zbiórki żołnierzy na peronie, rosyjski oficer zabezpiecza wagon załadowany głowicami nuklearnymi, wciskając odpowiedni kod na panelu kontrolnym. Widać wyraźnie jak zbudowany jest panel - z lewej strony są lampki kontrolne, z prawej strony w dwóch kolumnach cyfry, pod nimi z lewej widoczny jest czerwony, a z prawej zielony przycisk. Gdy terroryści przejmują kontrolę nad pociągiem, otwierają panel by wprowadzić kod i wtedy widać, że wygląda zupełnie inaczej, lampki kontrolne są z prawej strony, a klawiatura numeryczna z lewej.
Gdy trzy helikoptery armii USA lecą odzyskać skradzione głowice, zostają namierzone przez obronę naziemną Rosji. Jeden z pilotów tłumacząc swe prawdziwe zamiary nawigatorowi rosyjskiemu mówi mu przez radio - "Powtarzamy, nie strzelać". Mówiąc słowa - "We repeat" - używa niefortunnego zwrotu, gdyż termin ten odnosi się do komendy "Repeat Fire", czy też "Fire Again" ("Strzelaj ponownie"). Powinien użyć terminu "We say again".
Na fotografiach ciężarówki, która przewozi głowice nuklearne, dostarczonych przez wojskowego satelitę, obiekty na pierwszym planie są wyraźnie większe niż te, które są tłem. W rzeczywistości takowa różnica tych perspektyw nie jest widoczna na zdjęcia satelitarnych.
W scenie, w której prezentowana jest koncepcja ataku na rosyjski pociąg przez czeczeńskich rebeliantów, Julia Kelly przedstawia Szamila Basajewa jako naukowca. W rzeczywistości Basajew był przywódcą rebeliantów czeczeńskich uznawanym za jednego z najgroźniejszych terrorystów na świecie i nigdy nie odnosił sukcesów naukowych. Wyświetlane podczas prezentacji zdjęcie Basajewa, także nie przedstawia tej osoby.
Broń używana w filmie przez rosyjskich żołnierzy pilnujących pociągu przewożącego głowice nuklearne i żołnierzy polskich z kontyngentu SFOR to karabinki Sa-58. W rzeczywistości ta broń nie jest na stanie obu tych armii. Powinny być AK-74 u Rosjan i AKMS u Polaków.
Film kręcono w Čremošné, Hornej Štubňie i Bratysławie (Słowacja), Nowym Jorku (Nowy Jork, USA), Los Angeles (Kalifornia, USA), Filadelfii (Pensylwania, USA), Macedonii, Polsce, Chorwacji, Czechach i Rosji.
Inspiracją do powstania filmu był artykuł napisany przez weteranów dziennikarstwa, oparty na odtajnionych raportach wywiadu o przemycie broni nuklearnej z byłego Związku Radzieckiego.
Okres zdjęciowy trwał od 29 maja do 16 września 1996 roku.
Trzy helikoptery użyte przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych do odzyskania skradzionych głowic nuklearnych to nieco zmodyfikowane HH65 bardzo często używane przez siły policyjne, a także Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych.
Pierwszy film studia DreamWorks, który trafił do kin.
Żołnierze, którzy zabezpieczają dom terrorystów w Sarajewie to Polacy z PKW (Polski Kontyngent Wojskowy). Jednostki te stacjonowały w roku 1996 na terenie Bośni i Hercegowiny w ramach operacji IFOR (Implementation Force) prowadzonej przez ONZ w celu stabilizacji regionu.