"długich ujęć"

Szczególnie podobał mi się pomysł, żeby na jednym ujęciu filmować pociąg od lokomotywy, przez wszystkie wagony aż po ostatnie światełko niknące w oddali. Dobrze jest też pokazać w czasie rzeczywistym na jednym ujęciu, jak ktoś idzie ćwierć kilometra wolnym krokiem.

Tak dętej marnoty dawno nie oglądałem.

Talk z ciekawości, Vigi z FF?

Nie potwierdzam ani nie zaprzeczam.

Miałem coś pisać, ale chyba wystarczy, że się pod tym wpisem podpisze. Jednak uważam, że wizualnnie "Pejzaż" stoi na wysokim poziomie.
Razi sztuczność i niepotrzebna symbolika. I również cenię twórczość Tarkowskiego;) Jeden z nielicznych reżyserów u których symbolika nie jest pretensjonalna,
a długie ujęcia nie są po to, aby budować sztuczny artyzm. W jego filmach jest atmosfera.

Niestety też się sparzyłem i ochota na następne jego filmy przeszła :-)

Trzeba być wyjątkowo niewrażliwym, żeby akurat temu dziełu przypisać wszystkie te okropności. Ludzie dzisiaj niestety zbyt często tupią nóżkami, zamiast próbować pokornie otworzyć się na Innego. Nie wystarcza im napisać, że nie czują bliskości z danym dziełem, muszą z tego braku bliskości wynieść, wyprowadzić jak największą negację tego dzieła, zaprzeczenie jego wartości. Nie podoba mi się, więc jest słabe, manieryczne, nieprawdziwe. Ale to tylko własne odbicie miga Ci przed oczami. Za dużo wiary w schematy.

Lepiej bym tego nie ujął.

Skąd wiesz że to nie ty jesteś płytki a to artyzm dla ubogich jak Coehla filozofia