Coś może się podobać albo i nie. Dla każdego co innego jest warte uwagi, inne szczegóły, inne rozwiązania i tematy. Czasem, by film się podobał potrzebny jest odpowiedni nastrój. Jeśli akurat masz ochotę na odmóżdżający film, nie ma sensu brać się za coś ambitniejszego, przy czym należy myśleć. Opinia ludzka jest bardzo subiektywna. "Persepolis” uważam za warte uwagi, pomimo że pozostawia pewne uczucie niedosytu. Temat nie został rozwiązany do końca, choć poruszył wiele ważnych, różnorodnych kwestii ustroju i zmian w Iranie, poprzez historię jednej postaci. Łatwiej ogarnąć sytuację tak odległego kulturowo kraju, gdy jest ona przytaczana poprzez elementy życia, z którymi każdy człowiek może się utożsamiać, takie jak: rodzina, wolność osobista, prawo do miłości czy swobodnego wyboru. Z pewnością może to być pozycja trudna, zwłaszcza, że w niektórych momentach nie zachowuje ciągłości, niektóre kluczowe sceny zdają się do siebie nie pasować, pomimo że następują po sobie. Nie ma czynnika spajającego. Ale są to momenty, które nie mogą zepsuć przyjemności oglądania. Przynajmniej mi nie zepsuły. Być może to właśnie te momenty, są dla wielu powodem do głębszej refleksji, nie tylko nad tematem ale również konstrukcją filmu. 7/10. Intuicyjnie.