Idąc do kina miałem nastawienie raczej pesymistyczne. Słyszałem o filmie dużo- jak to często bywa w przypadku Zanussiego, opinie były diametralnie różne. Postanowiłem sam się przekonać co tam nam pan Krzysztof zmalował.
Pierwsze 10 minut wprowadzenie w temat- całkiem miłe dla oka- dla ucha również. Później flim zaczął się rozwijać- akcja być może nie przyśpieszała gwałtownie, ale nie jest to przecież "tanie" amerykańskie przedsięwzięcie, tylko polski film znanego reżysera, którego nazwisko do czegoś już zobowiązuje. Film utrzymany w charakterystycznym spokojnym klimacie- raczej refleksji niż wielkich wzlotów i upadków. Fabuła dąży raczej do jednego i przy zakończeniu nie doświadczy się jakiegoś wielkiego zaskoczenia- może to i dobrze.
Film można odbierać na dwa sposoby (twierdzenie banalne,ale warte podkreślenia)- jako krótkią historię starego działacza podziemia, lub jako dość klarowny obraz współczesnych "bolączek" pokolenia "Solidarnościowców".
Poszedłem, zobaczyłem i nie żałuje, bo obraz trafił do mnie i uważam, że jest warty obejrzenia- chociażby dla wyrobienia sobie własnego zdania. Zachęcam wszystkich niezdecydowanych.