jeśli można, chętnie się podpiszę pod tymi słowami :))

Ależ oczywiście- jak miło widzieć, że ktoś docenia ten film i dostrzega jego niepowtarzalny urok:)

Ja też podpisuje się obiema rękami :) Bezapelacyjnie świetna ekranizacja. Prosta, a zarazem wysmakowane - co, jak się okazuje, wcale nie musi się wykluczać. Postaci nie są przerysowane, do tego znakomicie oddają swoje książkowe "wersje" (choć właściwie trudno tu mówić o wersjach bo ma się wrażenie, że ten film nakręciła sama Austen ( ;)) ) także np. Anna w książce i Anna w filmie to jedna i ta sama osoba). Do tego twórcy świetnie poradzili sobie ze standardowa bolączką ekranizacji, czyli jak "upchnąć" książkę w maksymalnie dwóch godzinach filmu. I tu poradzili sobie znakomicie - wycięli chyba tylko jeden wątek (ten z geneza problemów finansowych Pani Smith i przekrętami Elliota), ale udało się im zachować pierwotny sens poszczególnych wypowiedzi. Być może na moja baaardzo pozytywną ocenę miala też wpływ niedawno obejrzana FATALNA ekranizacja Emmy (ta najświeższa), ale i tak ten film broni się sam. Gdy oglądam ekranizacje, chce dostać przede wszystkim ekranizacje - nie interpretacje. I ten film mi to w stu procentach zapewnił.

Edit: Chodziło mi o to, że to DOKŁADNIE jedna i ta sama osoba (brzmi to głupio, ale niestety w niektórych innych ekranizacjach chyba twórcy zapomnieli, że tak to powinno wyglądać :p) . ps No i Bath ukazane w filmie jest takie piękne... Trochę szare i smutne, ale to takie angielskie. Tworzy ciekawy nostalgiczny nastroj... Aż chce się tam pojechać :)

U mnie jest zaraz po "Dumie i Uprzedzeniu" z 1995. Wierny powieści i realiom wieku. Nie znoszę ekranizacji prozy Jane Austen tworzonej przez Amerykanów. Oni zupełnie nie łapią klimatu. Najlepiej gdy w produkcji uczestniczą Brytyjczycy a aktorzy mają doświadczenie teatralne. W tej ekranizacji podoba mi się niemal wszystko a najbardziej to jak przedstawiono relacje Fredericka i Anny.

Oj zgadzam się, u mnie to też miejsce 2, bo to pierwsze jest zajęte bezapelacyjnie przez "Dumę i uprzedzenie" z 1995 ;)

Ja też się zgadzam. Duma i uprzedzenie to nr 1 i potem spora przerwa i dopiero następne pozycje