Rowniez jestem zaskoczona tymi negatywnymi opiniami. Mi się bardzo podobal film :)
A Dakota zagrala super postać Ann!
Na pewno obejrze film jeszcze nie raz!

Dakota może i ładnie zagrała, ale na pewno nie postać Anny :D
To był jakiś mix Elżbiety z Emma, a nie Anna. Szkoda, bo uważam, że nie ma w kinie dostatecznej reprezentacji kobiet o charakterze Anny.

Ja też jestem zaskoczona złymi opiniami... Z przyjemnością obejrzałam tę adaptację, mimo że czytałam powieść

Ulżyło mi. Również uważam, ze film jest dobry. Będę do niego wracać. Miły, zabawny, cudowna Dakota. Nie pokochałam Kapitana, ale może kiedyś ;) na początku nie mogłam się przekonać do Darcego z ekranizacji z 2006, a jednak to się zmieniło :) Nie wiem z czego wynika tak niska ocena, nie sądzę żeby ogaladajacy aż tak źle się bawili.

Ja bawiłam się fatalnie. Film jest nieśmieszny, nudny, obdarty z emocji, pozbawiony napięcia i generalnie wszystkiego, co w tej historii jest ciekawe. Jestem fanka Austen od dziecka, zdaje sobie sprawę, ze adaptacja to nie ekranizacja, zarzucanie fanom jej twórczości, ze film im się nie podobał, bo nie jest 1:1 odwzorowaniem książki, jest równie słabym argumentem, co sam film.
„Emma” była dużo lżejszym spojrzeniem na twórczość Austen i bawiłam się cudownie. Twórcy wyciągnęli z tej historii wszystko, co najpiękniejsze. I przerobili to na atrakcyjny kąsek dla współczesnego widza. W przypadku nowych „Perswazji” (które powinny być wzięte w podwójny cudzyslow, bo prawie NIC nie maja wspólnego z ta powieścią) został zarżniety cały potencjał. A szkoda, bo Dakota dałaby radę, gdyby ktoś napisał sensowny scenariusz zamiast tego taniego, przewidywalnego romansidła, które może jedynie służyć za tło do krojenia sałatki.

Mi znacznie bardziej podobała się druga połowa filmu niż pierwsza. Na początku ciężko było mi się przyzwyczaić do bezpośredniego zwracanie się do widza - raczej nie polubię tego zabiegu. Ponadto było parę żenujących dla mnie momentów, jak ten przy kolacji, gdzie Anne wykrzyczała, że mąż jej siostry najpierw oświadczył się jej. Mimo wszystko zostawiam dość wysoką ocenę, bo na drugiej części filmu bawiłam się lepiej. Gdyby nie te minusy to kto wie czy nie byłaby to dla mnie najlepsza ekranizacja. Ponadto wybór Dakoty i Cosmo mi bardzo przypasował, a w poprzednich ekranizacjach byłam podzielona, bo Anne wolałabym z wersji z 1971 a Kapitana z 2007 roku (choć jeszcze nie znalazłam czasu na nadrobienie wersji z 1995 i może ona będzie jeszcze lepsza).

Również jestem zaskoczona ilością negatywnych komentarzy oraz niską oceną. Film nie był zły (jak na netflix). Poprzednie ekranizacje podobały mi się bardziej, ale trzeba pamiętać że jest to film na podstawie powieści a nie jej odwzorowanie. Jedynie dla mnie zbyt dużo poprawności politycznej (co mnie razi jeśli chodzi o daną epokę). Kiedyś widzowie chodzili do kina dziś siadają przed tv i to głównie dla nich są przygotowywane produkcje.

Rozumiem. Film jest dla głupszych widzów i Ci widzowie będą zadowoleni. Główna bohaterka zresztą wszystko tłumaczy widzowi jak chłop krowie na miedzy. To jest taka sieczka,że głowa nie mała. Nic w tym nie gra. Od aktorów, przez stroje, zwroty po logikę.

Ja książki jeszcze nie czytałam, ale i tak uważam, że ten film to jakaś porażka. Jedyne, co mi się podobało, to Dakota.