Film strasznie nudny i bynajmniej nie dlatego, że niektóre sceny się
przedłużały, a może nawet wręcz przeciwnie... W momentach, w których
chciałbym zobaczyć prawdziwe życie, reżyser po prostu urywał i szedł
dalej.

Podsumowując:
- melodyjka, pomijając kwestię że była zagrana milion razy i pod koniec
nic tylko była wkurzająca, to była stanowczo za głośna względem tła.
Wielokrotnie nie wiedziałem, czy melodię gra bohater, czy może jest to
zwykła muzyka z tła. Poza tym wszelkie smaczki, jak brak natężania
melodyjki w czasie otwierania okna, itd
- wszyscy, z wyjątkiem dosłownie kilku postaci, byli
przeintelektualizowani, prze-elokwentni, prze-błyskotliwi. Co w
ostatecznym rozrachunku, wyglądało po prostu sztucznie... Te wszystkie
gry półsłówek - miały zachwycać, a tylko bawiły...
- bohater gra na harmonijce, i to w wyjątkowo groteskowo "męski" sposób.
Czuliście jego pewność siebie? Czuliście, że ma wszystko w dupie? Nie -
momentami nie tyle co nie wychodziło, ale wychodziło nawet odwrotne.
- rozśmieszyła mnie scena, w której babka włożyła wiadro do studni i
dosłownie po sekundzie wyciągnęła pełne - bo jak to na pustyni, woda
zbiera się na głębokości 1 metra.

itp.


Ten film, spodoba się ludziom niewybrednym - nikomu więcej. Zaraz się
odezwą głosy - "ja jestem wybrednym - ale mi się podobał". Do Twojej
wiadomości : Nie, nie jesteś wybredny - wydawało Ci się.

Film strasznie nudny i bynajmniej nie dlatego, że niektóre sceny się
przedłużały, a może nawet wręcz przeciwnie... W momentach, w których
chciałbym zobaczyć prawdziwe życie, reżyser po prostu urywał i szedł
dalej.

Podsumowując:
- melodyjka, pomijając kwestię że była zagrana milion razy i pod koniec
nic tylko była wkurzająca, to była stanowczo za głośna względem tła.
Wielokrotnie nie wiedziałem, czy melodię gra bohater, czy może jest to
zwykła muzyka z tła. Poza tym wszelkie smaczki, jak brak natężania
melodyjki w czasie otwierania okna, itd
- wszyscy, z wyjątkiem dosłownie kilku postaci, byli
przeintelektualizowani, prze-elokwentni, prze-błyskotliwi. Co w
ostatecznym rozrachunku, wyglądało po prostu sztucznie... Te wszystkie
gry półsłówek - miały zachwycać, a tylko bawiły...
- bohater gra na harmonijce, i to w wyjątkowo groteskowo "męski" sposób.
Czuliście jego pewność siebie? Czuliście, że ma wszystko w dupie? Nie -
momentami nie tyle co nie wychodziło, ale wychodziło nawet odwrotne.
- rozśmieszyła mnie scena, w której babka włożyła wiadro do studni i
dosłownie po sekundzie wyciągnęła pełne - bo jak to na pustyni, woda
zbiera się na głębokości 1 metra.

itp.


Ten film, spodoba się ludziom niewybrednym - nikomu więcej. Zaraz się
odezwą głosy - "ja jestem wybrednym - ale mi się podobał". Do Twojej
wiadomości : Nie, nie jesteś wybredny - wydawało Ci się.

Sorry, ale Tobie podobał się "Armageddon". Nic mi do tego, ale jesteś hipokrytą, skoro sam uważasz się za wybrednego widza.