Piszę to z perspektywy czytelnika, który liczył na porządną adaptację. Książka, a konkretnie jej całość, została pochlastana niemiłosiernie, a to, co zostało, zostało niejednokrotnie zreinterpretowane i niewybaczalnie przekręcone. Już pal licho część scen sprzed inwazji (acz spotkanie z Benem na imprezie i ten dialog to jakaś kpina), ale do cholery, pamiętne sceny z książki zostały przerobione niewybaczalnie (ba, przekręcono i pozlepiano nawet niektóre wątki). Scena z zastrzeleniem rannego żołnierza nie robi takiego wrażenia jak przy lekturze powieści, nie ma żadnego wprowadzenia o chorobie Bena, do bazy wojskowej przybywa wraz z Samem (a przecież byli w innych obozach - gdyby był w tym samym, musiałby się spotkać z Cassie), scena na misji kojarzy się trochę z serią Call of Duty (choć bardziej ze Splinter Cell), Ben uśmierca jakiegoś przypadkowego dzieciaka, a nie Chrisa, akcja z udziałem Cassie i Evana dzieje się jesienią, a nie zimą. I kiedy Cassie domyśla się prawdy, nie ma choćby ułamka wyjaśnienia, jakie złożył Evan w powieści, tylko kilka głupich zdań typu "Jestem i nie jestem Przybyszem". Mało tego - w książce Cassie wielokrotnie powtarzała, że chce, aby Ben był jej pierwszym, acz wiele razy, dochodząc do siebie po postrzale całowała się z Evanem. Tutaj też kocha Bena, ale po pocałunku w Aucie, w którym mieli położyć się spać najpierw następuje pocałunek, a potem następuje niezbyt delikatna sugestia, że doszło między nią a Evanem do zbliżenia. Z Ringer zaś zrobili jakąś emośkę, a całe przybycie autobusami i trening jest przedstawiony na "odwal się", a sierżant Reznik jest kobietą i jest jej mało na ekranie. Ponowne spotkanie Cassie i Bena w bazie oraz to w jaki sposób wkracza Evan do bazy, jest kompletnym przegięciem. Chyba jeszcze nigdy w kinie tak bardzo nie narzekałem (na "Dawcy pamięci" przynajmniej siedziałem cicho aż do listy płac, tutaj nie dałem rady).