Zgadzam się. Reżyser nie wytłumaczył nam fenomenu głównej bohaterki, przez cały film prawie nic nie mówi, nie chodzi na lekcje, ma smutną minę i patrzy się w dal. Nie widzę w tym rysu osobowości. Jedynie w scenie końcowej podczas rozmowy z Garrelem dowiadujemy się co myśli. Nawet nie była przejęta śmiercią kolegi. Kukła nie postać. Kolejna rzecz to legalność romansu z nauczycielem i wychodzi na to że francuzi nie widzą w tym nic nieprzyzwoitego :)

W zupełności się zgadam z Tobą . ;) Ale film dobrze się ogląda, pomimo drobnych niedociągnięć .

Dla mnie jej zachowanie jest dość zrozumiałe. Zauważ, że w jednej ze scen jej kuzyn mówi, że raptem tydzień wcześniej pochowała matkę, ojciec kompletnie się rozsypał i ktoś, kto przeżył śmierć bliskiej osoby wie, że w takich sytuacjach ludzie zachowują się irracjonalnie. Podejmują decyzje, których nigdy by nie podjęli. Robią rzeczy, których normalnie by nie zrobili. Ten wątek jest tak słabo rozwinięty, iż przecieka przez palce i łatwo go przeoczyć. Śmierć Otto w ogóle była dziwną sprawą, odnoszę wrażenie, że po wszystkich spłynęła jak woda po kaczce i to jest dziwaczne.