SPOILERY:

Film Hrzebejka to doskonała, obyczajowa mozaika bohaterów i ludzkich zachowań w chwili kryzysu, problemów rodzinnych, sądowych etc..
I tak - mamy niezbyt uczciwą, zjawiskową kobietę, która nie do końca uczciwie zachowuje się w stosunku do swoich wybawców, dwóch mężczyzn - owych wybawców oraz rodziców, którzy ze swojego punktu widzenia próbują wpłynąć na zachowanie pozostałych [nieistotne czy jest to skrobanka, czy rozwód - zawsze swoje trzy grosze muszą wcisnąć].
Jak zinterpretować zachowania tytułowej bohaterki?
Można spojrzeć na to z dwóch stron - jedna mówi nam, że to jędza [mówiąc eufemistycznie], która oszukuje, za pomocą swojego uroku osobistego, dzięki czemu korzysta z luksusów, w zasadzie skacząc z kwiatka na kwiatek.
Z drugiej strony, patrząc na sprawę bardziej feministycznie, żeby nie powiedzieć mizoandrycznie - samotnie zajmująca się dziećmi kobieta, która zagubiona w świecie niezbyt przychylnym dla samotnych matek i pełnym seksistowskiego ucisku, zgadza się na pomoc niezwykle hojnego doktora Błażeja [vide: "Nemocnice na kraji mesta"].
Ogólnie rzecz biorąc wymowa tego filmu jest zastanawiająca i o ile zabawne wątki - świńskie żarciki Richarda i matka-dewotka nieco umilają recepcję tego filmu, o tyle należy się zastanowić, czy nie tuszują one nieco prawdziwego przesłania i ciekawego spojrzenia czeskiego twórcy na dobrych ludzi. Bo w zasadzie, jakkolwiek śmiesznie by to nie zabrzmiało, "Piękność w opałach" to film o "dobrych ludziach".