Polecam Snuff 102 jesli tylko masz mocne nerwy i bedziesz w stanie to pooglądać. Film porusza ciekawe tematy oraz nagrany jest tak jakby na żywo, za co producent został pobity na premierze.

Skąd wiesz, że producent filmu został pobity? I właściwie to za co, bo z twojej wypowiedzi niewiele rozumiem?

Dla mniej ze wszystkich sześciu pierwszych części najmniej podobała się część druga.
"Uczestnicy" gry Kramera byli aroganccy, egoistyczni i zwyczajnie prymitywni (mnie najbardziej zabolał dialog "Jedyne drzwi jakie umiesz otworzyć, to te między nogami!"). Dodajmy do tego jeszcze fakt, że żaden z nich nie chciał otworzyć się na innych, a ci którzy mieli trochę godności czy rozsądku szybko umierali, zaś pozostali z biegiem czasu tracili rozum.
Części tej nie pomaga też postać patologicznego ojca-policjanta, który szybko traci cierpliwość i stale się wręcz zbrodniczy (scena w której znęcał się wręcz torturował umierającego i nieco sparaliżowanego Jigsawa).
Nie bardzo też rozumiem jak w tej części wyglądał misterny plan Kramera. Jaki był cel uwięzienia syna tego policjanta? Czemu jego współwięźniami były osoby aresztowanie przez jego ojca? Czy Jigsaw celowo skazał na śmierć tych ludzi (żaden z nich nie zdołał zdobyć antidotum)? Jaki był cel uwięzienia pod koniec filmu tego policjanta (Czy wynikać miało to tylko z chęci stworzenia testu jaki miał mieć miejsce w części czwartej)?

Co masz na myśli mówiąc, że scenariusz był "cienki"? To fabuła stanowiła siłę napędową tej serii - za każdą pułapką było jakieś drugie dno, Jigsaw i jego uczniowie zawsze znajdowali sposób, by się jakoś wyślizgnąć, zaś widz nigdy nie mógł czuć się pewnie tego co widzi na ekranie (zawsze okazuje się, że nic nie jest takie jak miało to wyglądać).