Krwawego serialu ciąg dalszy. "Piła VI" kończy drugą trylogię opowieści o mordercy, który torturami próbuje
uczyć ludzi jak ważne jest życie i by zaczęli je wreszcie doceniać. Rozpoczyna się oczywiście od krwawego
prologu, w którym dwie osoby muszą własnym ciałem zapłacić za zło, którego dopuściły się w codziennym
życiu. I znów, podobnie jak w przypadku "Piły V", jest to bezpośrednia kontynuacja - zaczyna się dokładnie w
miejscu, w którym skończył się poprzedni film i jest z nim (a co więcej, także z poprzednimi odcinkami serii)
bardzo powiązana. Następca Jigsawa zabija detektywa, który wpadł na jego trop i teraz rozpoczyna kolejną
makabryczną grę. W międzyczasie zacieśnia się pętla na jego szyi, bo kolejni policjanci są coraz bliżej
odkrycia jego tożsamości. Akcja szóstki rozgrywa się równocześnie na trzech planach pokazując
przeszłość, dochodzenie prowadzone przez policję, oraz samą grę, w której ludzie walczą o swoje, dotąd
niedoceniane życia.

W tej części dowiadujemy się kilku informacji, które twórcy trzymali dla nas w tajemnicy przez poprzednie
odcinki, jak na przykład to, co było w przedziwnym pudełku, które kiedyś (nie pamiętam już nawet kiedy)
otrzymała Jill. Spora część tego obrazu to właśnie przypominki z poprzednich części, migawki z tego co się
już wydarzyło, które teraz zaczynają układać się w pewną całość. W tych wspomnieniach podróżujemy
przez poprzednie odsłony cyklu, poznając coraz dokładniej życie i ostatnie lata Johna. Dlatego jeśli nie do
końca pamiętamy co wydarzyło się w poprzednich filmach, seans może być dla nas raczej niezrozumiały.
Ponadto w tych migawkach poznajemy również przyszłe ofiary Jigsawa, które jak się okazuje, są z nim
bardzo mocno powiązane, znacząco wpłynęły na jego życie. Co więcej twórcy starają się tymi podróżami w
przeszłość tłumaczyć pewne nielogiczności, dziwactwa i niezrozumiałe sceny z poprzednich "Pił" i o dziwo
całkiem nieźle im to wychodzi, przedstawiając je w trochę innym świetle.

Sama gra tym razem trwa godzinę i jest trochę podobna do tej, którą miał rozegrać bohater okropnej "trójki".
Jeden człowiek błądzi przez kolejne pomieszczenia, biorąc udział w kolejnych testach, przechodząc przez
próby w których uczestniczą również inne osoby. Ceną nie jest tylko jego własne życie, ale i pozostałych
graczy, a także jego najbliższych. Co ciekawe w kolejnych pomieszczeniach ma za zadanie wykonać to, co
tak naprawdę robił przez całe swoje życie - zdecydować kto przeżyje, a kto będzie musiał zginąć. I chyba
właśnie dlatego w tej części pułapki są odrobinę ciekawsze, bardziej emocjonujące, bo nie ograniczają się
jedynie do nudnego pokazywania jakie tortury bohaterowie sami sobie będą zadawać, starając się
wydostać z potrzasku. Twórcy dodają do rozgrywek pewną niewiadomą odnośnie tego, co zrobi główny
bohater. Kogo oszczędzi, komu pomoże, kogo zostawi na pastwę losu?

Zdecydowanie więcej jest w tej części budowania historii, napięcia i szczątkowych ale jednak emocji, niż
durnej masakry, którą chciałoby się tylko jak najszybciej przeskoczyć. Pułapki są jakby trochę dodatkiem do
całości, a nie najważniejszą częścią tego obrazu. Za to plus. Twórcy poświęcają więcej czasu na
ciągnięcie samej historii, a nie na głupią makabrę. A dzięki temu i pułapki stają się trochę ciekawsze.
Zdecydowanie najlepiej wypada jedna z ostatnich, ta na karuzeli. Nie jest przekombinowana, jest świetnie
nakręcona i bardzo dobrze podnosi napięcie. Szkoda trochę, że końcówka jest zbyt szybka, tak jakby twórcy
jak najszybciej chcieli zakończyć swój obraz i nie mogli poświęcić mu choćby dwóch dodatkowych minut,
na dokładniejsze pokazanie tego co się dzieje. Posiada ona za to całkiem sporą przewrotkę, której się nie
spodziewałem i która naprawdę bardzo mnie zaskoczyła. Za to również spory plus. Ogólnie rzecz biorąc
szóstka to nadspodziewanie niezły film, który równie dobrze mógłby być i ostatnią częścią serii - byłoby
bardzo ładne pożegnanie.

6/10