Dla mnie trochę nijaki, sztampowe zabiegi, a oszustwo zbyt wybielone i ukazane jako narzędzie do osiągnięcia celu, którym była kariera, pozycja i pieniądze, przy poświęceniu uczuć innych. Przyznanie do kłamstwa tylko dlatego, że straciło się wszystko, albo jego usprawiedliwianie tym, że nie ma się nic mocno wątpliwe moralnie. Do tego jeszcze popieranie patologicznego traktowania pracowników, mobbingu, wykorzystywania pozycji nadrzędnej wobec podwładnego, już samo w sobie daje poczucie, że to właśnie nie są lata filmu Diabeł ubiera się u Prady i obecnie jest większa świadomość społeczeństwa w tym zakresie. Powtarzanie tego stereotypu w ugrzecznionej formie i dużo gorszym wydaniu dla mnie jest nie do przyjęcia.  Sam film lekki w odbiorze, ale nic odkrywczego gatunkowo.

Mam podobne odczucia i wydawało mi się że każdy powinien takie mieć, a to byłoby fajne że takie refleksje film wzbudził. Ale wiadomo, film lekki więc uprościli i uromantycznili.