Myślę, że jest to naprawdę dobry film. Może nie jest jakis wyjątkowo udany pod wzglęem sposobu jego stworzenia, ale jest bardzo ciekawy i ważny pod względem poruszonej w nim tematyki. Jest ona istotna i dlatego, że w świecie dziennikarstwa bardzo wiele faktów i artykułów jest wymyślanych, ale i dlatego, że w wyniku działania takich 'złotych dzieci' dziennikarstwa lub innej profesji wiele osób profesjonalnie podchodzących do wykonywanego zawodu po prostu, albo jest gorzej traktowanych (przez porównania i konieczność konkurowania z tymi 'złotymi dziećmi'), albo też musi ponosić negatywne konsekwencje takich nieprofesjonalnych zachowań swoich kolegów. To jest doskonały przykład na to jak ktoś bez skrupółów wykorzystuje zaufanie innych osób i jak pnie się po szczeblach kariery, którą buduje na kłamstwie i manipulacjach. Jak bezczelnie udaje lojalność wobec tych przełożonych wobec, których akurat jest to dla niego korzystne w danej chwili. Taki przykład człowieka niby dla wszystkich miłego i nie dającego się nie lubić, który po drodze przez całe swoje życie pozostawia ofiary. I to ofiary ze swoich przyjaciół - osób, które mu zaufały. Do tego jeszcze utrudnia karierę osobom faktycznie poważnie podchodzących do wykonywanego przez nich zawodu, ponieważ zawsze zostawia ich w tyle, bo pisząc fikcję zawsze jest od nich ciekawszy i zawsze znajduje ciekawsze tematy do artykułów. Niestety jest pełno, a może nie pełno, ale na pewno wiele, takich osób w różnych zawodach. Nietrudno też spotkać takie osoby na studiach. Tam akurat faktycznie jest ich bardzo wiele. Osoby, które pod płaszczykiem miłej powierzchowności na pokaz wykorzystują innych, faktycznie ciężko pracujących ludzi. A w końcowym podsumowaniu wychodzą na pracowitrzych, ambitniejszych i z większą smykałką do zawodu, z wiekszą intuicją. W konsekwencji odbierając tym innym faktycznie ciężko i ucziciwe pracującym miejsca pracy. Oczywiście film przedstawia sytuację, w której nieuczciwość głównego bohatera została w końcu zdemaskowana. I to jest rzecz jasna pozytywne. Jednak w realnym życiu mało jest takich sytuacji. Większość tego typu osób nigdy nie zostaje pociagnięta do odpowiedzialności. I po drodze oczywiście pogrążają innych, tak jak tutaj główny bohater do samego końca starał się obarczyć poczuciem winy swojego readaktora. Który to redaktor przejął stanowisko po poprzednim nie dlatego, że go wygryzł z posady, ale dlatego, że tamten po prostu zostal zwolniony i ktos musiał zająć jego miejsce. Nasz dzielny Glass nie przepuszcza żadnej okazji by postawić swego redaktora w złym świetle, by go oczernić w oczach pozostałych współpracowników. Nawet w bezczelny sposób opowiada bajki poprzedniemu redaktorowi jakoby obecny mścił się na nim za lojalnośc wobec tego poprzedniego. A powiedzmy sobie wprost tej lojalności wcale nie było. Pierwsze co zrobił Glass po zmienie redaktora naczelnego, to poleciał do nowego i starał mu się przypodobać.
Drugą ciekawą kwestią z jaką łączy się tematyka tego filmu, choć kwestią tu nie poruszoną, jest to jak takie fabrykowane artykuły wpływają na wizerunek osób i firm, które oczerniają. To także nie jest zbyt sympatyczne następstwo takich kłamstw. I dobrze o tym wiedzą zwłaszcza aktorzy, którym taka prasa często jest w stanie zniszczyć i życie osobiste i zawodowe (patrz np. Tom Cruise, który jak sądzę nie przypadkowo został producentem tego filmu). Ogólnie więc uważam ten film za bardzo ważny i naprawdę wart obejrzenia. Porusza niby kwestie oczewiste, ale jednak warto się nad tym wszystkim głębiej zastanowić i podchodzić do takich 'złotych dzieci' danej branży z pewną dozą nieufności, bo faktycznie rzadko kiedy zdarza się by to były osoby faktycznie postępujące fair w stosunku do innych. I niestety także rzadko się zdarza by uczciwi i pracowici ludzie faktycznie osiągnęli sukces.