W książce było zupełnie inaczej. Matka przyjechała z nim do kochanka i kazała zaczekać mu w samochodzie. Gdy tamci uprawiali seks, młody zobaczył to przez okno i zauważył, że kochanek nie ma sutków, tak jak i on, dzięki czemu zrozumiał, że jego ojciec nie jest jego biologicznym ojcem. Chłopak wpadł w szał, wrócił do samochodu. Gdy wracali wychylił się do przodu i szepnął do matki "umrzemy". Zadał jej kilkanaście ciosów w tył głowy lewarkiem. Samochód wylądował w wodzie, ona utonęła, jemu udało się wypłynąć i przeżyć, dzięki pomocy świadków zdarzenia.
Ta scena w filmie została spłycona do takiego poziomu, że aż żal na to patrzeć...

Wiem już, jestem właśnie po lekturze książki i jest znakomita. Bardzo drastyczna, brutalna, przerażająca. Jeszcze jak chłopak (miał wtedy 13 lat) zobaczył kochanków "w akcji", to wspiął się na bałwana-stąd potem ten motyw przy morderstwach. Książka porusza ważny etyczny temat-jak to czasami dzieci płacą za zło, jakie wyrządzili ich rodzice, przodkowie, opiekunowe. Można przypuszczać, że morderca oszalał na skutek wad biologicznych, jakie odziedziczył, cierpienia, choroby. A sposób, w jaki był oszukiwany przez matkę, był odrażający.

Ja Nesbo zacząłem od końca, pierwszym przeczytanym przeze mnie tomem był tom ostatni - Pragnienie. Też świetna, szczerze mówiąc pod wieloma względami lepsza i ciekawsza od Pierwszego śniegu. Teraz zamówiłem 3 tomy, które znajdują się pomiędzy Pierwszym śniegiem, a Pragnieniem. Skończę je i nadrobię jeszcze pierwsze tomy.
Ten film moim zdaniem wypada baardzo słabo na tle książki. Tak jak lubie Fassbendera, tak w tym filmie nie pokazał swoich umiejętności. Wszystkie wątki pozmieniane, zakończenie od czapy, a fakt, iż uśmiercili Katrine, która odgrywa ważną rolę w kolejnych książkach to jest całkowite nieporozumienie...

Zgadzam się. Film jest fatalny, ale jego zaletą jest to, że skłonił mnie do sięgnięcia po literacki pierwowzór. Cykl o Harrym Hole'u stał się moją nową pasją. Styl, w jakim te powieści są pisane, trafia d mnie. Postać Harry'ego jest rewelacyjna. Może się mylę, ale wydaje mi się, że literacki Harry Hole to idealista, który nie radzi sobie z koszmarną, rozczarowującą rzeczywistością. I mam jeszcze jedno pytanie-rozumiem, iż Harry NIE JEST biologicznym ojcem Olega, tak? Ja to tłumaczę tak, że biologicznym ojcem Olega była jakaś "przygoda na jedną noc" Rakel, ona się tego wstydzi, dlatego o tym nie mówi, a Harry jest dla Olega przybranym ojcem, łączy ich duchowa więź. Mam rację?

No tak. Z resztą w tym tomie zostało to streszczone. Harry jest dla Olega przybranym ojcem, jednocześnie inspiracją i wzorem do naśladowania. Traktuje go jak swojego prawdziwego ojca i chce być taki jak on. Jednocześnie Harry nie chce, żeby Oleg stał się taki jak on, kocha chłopaka i nie chce żeby popełnił te same błędy. W Pragnieniu jeszcze lepiej widać ich więź, Oleg rozpoczyna studia związane z kryminalistyką i tak dalej, nie chce Ci spoilerować ;)

Dzięki :) Nie spoileruj (jestem na etapie "Pancernego serca). Jeżeli tak jest, to tym bardziej czuję sympatię do Harry'ego. Więzi rodzinne nie zależą od pokrewieństwa. Czasem adopcyjni/przybrani rodzice bardzo kochają swoje dzieci, a rodzice biologiczni są dla swojego "materiału genetycznego" okrutnikami i sadystami. Nie są godni miana rodziców. Lepszy dobry ojczym niż sadystyczny ojciec. Mam rację, iż książkowy Harry to idealista? czuję do niego sympatię, współczucie. jest to człowiek głęboki i skłonny do rozmyślań.

Masz cytat:
– No dobrze. – Harry zgasił papierosa w popielniczce. – Opowiadaj!
– To było w Moskwie, kiedy byłam z Fiodorem. W ambasadzie norweskiej zaczął
pracować norweski attaché, razem byliśmy na stażu. Bardzo się w sobie zakochaliśmy.
– I?
– On też miał dziewczynę. Oboje już mieliśmy zerwać nasze związki, ale ona go
uprzedziła, zaszła w ciążę. A ponieważ ja mam na ogół niezły gust, jeśli chodzi
o mężczyzn... – wydęła wargi, wciągając buty – oczywiście wybrałam takiego, który nie
uchylał się od odpowiedzialności. Postarał się o powrót do Oslo i więcej się nie
widzieliśmy. Wyszłam za Fiodora.
– I zaraz potem sama zaszłaś w ciążę?
– Tak. – Zapięła płaszcz i spojrzała na niego. – Czasami myślę, że stało tak,
by zapomnieć o tamtym. Ze Oleg nie jest owocem miłości, tylko żalu po utraconej miłości.
Myślisz, że może tak być?
– Nie wiem – powiedział Harry. – Wiem tylko, że ten owoc jest dobry.
Uśmiechnęła się do niego z wdzięcznością, nachyliła i pocałowała w czoło.
– Nigdy więcej się nie zobaczymy, Hole.
– Oczywiście – przyświadczył
(...)
– Tak, mamo. Chciałbym, żeby tata tu był.
– Tata? – zdziwiła się. Oleg nazywał tak tylko Harry’ego, a i to kilka lat temu. – Masz
na myśli twojego ojca w Rosji?
– To nie tata.
(...)