Niestety, nie zmienię Twojego zdania, bo moje odczucia są bardzo podobne. Nie wiem, jaka osobą był Armstrong, ale Gosling gra tak, jakby miał jedną z chorób ze spectrum autyzmu.

Być może traktujesz postacie filmowe przez pryzmat typowych hoolywodzkich filmów z barwymi postaciami które mają zachwycić akcją, dialogiem itd. Nie zapominaj że to film biogaficzny. Armstrong (patrz biografia) taki właśnie był, niesamowicie opanowany, introwertyczny, a emocje dusił w sobie co jest pokazane w filmie. Dla mnie odpowiednio przedstawiony bohater filmu, taki jaki był, a nie jak by go chcieli widzieć inni. To jaki jest w filmie ukazują jego czyny - bo jest introwertykiem - a nie wylewna emocjonalność ala armagedon z brucem w.

Całkowicie się z Tobą zgadzam. Dla mnie ten film to dwie i pół godziny nudy, nieustannych męczących zbliżeń, trzęsącej się epileptycznie kamery (nawet w statycznych scenach) i kiepskiej, zbyt głośnej muzyki. Postać głównego bohatera wręcz fatalna. To że ktoś jest introwertykiem nie znaczy przecież, że nie ma własnego charakteru i zainteresowań. Poza tym w tym filmie nie ma ani jednego ciekawego dialogu i ani jednej wyrazistej postaci, którą można by polubić. Ja srodze się zawiodłem i wyszedłem z kina znudzony.

Najbardziej trafną recenzję tego filmu napisał według mnie Jan Bliźniak i można ją znaleźć tutaj:
http://zyciewkinie.pl/post/7308

Zwłaszcza zgadzam się z tymi fragmentami:

"Obrazki z życia rodziny Armstrongów są banalne i właściwie nic nie mówią o charakterze i motywacji Neila. Ryan Gosling w głównej roli wypada zresztą boleśnie bezbarwnie. Liczne, przeciągnięte zbliżenia na jego twarz okazują się jałowe, bowiem nic się na niej nie dzieje. Szybko więc wkrada się nuda i 140-minutowy seans dłuży się niemiłosiernie."

oraz

"Niestety formalna maestria nie idzie w parze z ekscytującą opowieścią. Krew, pot i łzy to za mało na podobną historię. Co więcej, w finale znika nawet tak starannie pielęgnowany wcześniej pierwiastek ludzki. Widzowi pozostaje więc już tylko ziewnąć parę razy i mieć nadzieję, że następny skrajnie odmienny projekt Chazelle’a wywoła znacznie więcej emocji."

Musiał tak zagrać przecież widziałeś jak Armstrong wraz z kolegami zachował się zaraz po ładowaniu na swojej pierwszej konferencji ... Bo nigdzie nie byli . Także film fikcja ale w dzisiejszych czasach trudno o prawdę

O której konferencji mówisz? Po misji apollo 11? Ciekawe jak byś się zachowywał po miesiącu kwarantanny. W ogóle czego spodziewasz się po profesjonalistach, ekstazy chłopca który właśnie wyszedł z kolejki górskiej?

Dobrze, że ktoś założył temat, w którym możecie sobie ponarzekać razem na ten film. Lol.

Postacie są własnie bardzo głębokie! Ludzie nie potrafią wczuć się w film w epoce podawanej wszystkiego na tacy. Dramaturgii jest mnóstwo. Postacie rozbudowane. Ktoś przyzwyczajony do typowej hollywoodzkiej papki się wynudzi. Jednak wystarczy się wczuć w ten film i odbiór będzie inny. Ten film kipi od emocji.

Kinomaniak fajnie zrecenzował film.
https://www.youtube.com/watch?v=Al2c9uLC4Ag