PIERWSZY CZŁOWIEK (reż. Damien Chazelle)
I to jest prawdziwe kino! Chazelle nie bawi się w przedstawianie bohatera, który jest nieustraszony i pewny tego, co robi. Postać Neila Armstronga to postać skrzywdzona, pełna bólu, a sam bohater nie dąży do celu niczym jego koledzy z innych filmow. Astronautą kierują naturalne pobudki, a my wierzymy w to, co robi.
Jak Chazelle to oczywiście świetne aktorstwo. Mimo, ze Gosling prawdopodobnie ma u niego angaż do 2050 roku, nadal wypada świetnie. Ba! Możliwe, ze nawet lepiej, bo wreszcie jest tu człowiekiem. No i Claire Foy, która odwaliła świetna drugoplanowa role. Oscar się należy, chociażby za scenę kłótni bohaterów.
Co wyróżnia ten film od innych? Ścieżka dźwiękowa. Tutaj każdy element się zgadza, muzyka jest poprowadzona idealnie, a główna melodia narasta aż do finałowej sceny. A to jest niezwykle ważne, przede wszystkim gdy w filmie dużo operuje się ciszą.
Oprócz tego zdjęcia, mimo ze czasami nie są wyszukane, pokazują klase. Sama scena lądowania to arcydzieło, dla którego warto zobaczyć film.
„Pierwszy człowiek” to historia kompletna. Reżyser nie pozwolił sobie nie dopracować któregoś z elementów, wszystko tutaj jest na swoim miejscu. Niesamowite, ze tak młody twórca ma na siebie pomysł i realizuje go w 120 procentach. Oj Chazelle, pniesz się na szczyty...

Wiecej recenzji znajdziesz tutaj
https://instagram.com/sztukafilmowa