Andrzej, niepozorny student warszawskiej Politechniki, przez kolegów zwany Pingwinem, jest zakochany w koleżance z roku - Baśce. Otoczona gronem wielbicieli dziewczyna nie zwraca uwagi na Andrzeja. Podobnie jest na prywatce zorganizowanej przez jednego ze studentów - rozpieszczonego jedynaka Adasia. Basia nie reaguje również na zaloty gospodarza. Wściekły Adaś telefonuje do swego kolegi Łukasza, który na jego prośbę odczytuje fragmenty listów zakochanej w nim Baśki. Ośmieszona dziewczyna ucieka z imprezy. Pingwin postanawia odzyskać listy i zwrócić je Baśce. W tym czasie dowiaduje się, że Adaś został porwany

Andrzej, student Politechniki Warszawskiej, kocha się w Baśce, koleżance z roku. Dziewczyna jest piękna i wyniosła, stale otoczona kręgiem wielbicieli. Nie dostrzega niepozornego chłopaka, nazwanego przez kolegów Pingwinem. Na prywatce zorganizowanej przez Adasia, zblazowanego kolegę z grupy, Andrzej ma szansę zbliżenia się do Baśki, lecz ona go ignoruje. Odrzuca także zaloty Adasia. Wyprowadzony z równowagi Adaś telefonuje do swego znajomego Łukasza, który na jego prośbę odczytuje fragmenty listów zakochanej w nim Baśki. Ośmieszona dziewczyna ucieka z prywatki. Andrzej postanawia odebrać listy od Łukasza i zwrócić je właścicielce. Tymczasem dowiaduje się o tajemniczym porwaniu Adasia. Odkrywa, że akcja została zaaranżowana przez Adasia i Łukasza w nadziei wyłudzenia okupu od zrozpaczonych rodziców. Andrzej krzyżuje ich plany. W zamian za dyskrecję żąda nie tylko listów Baśki, ale i powrotu Adasia do domu. Uzyskuje jedno i drugie. Łukasz nie daruje mu jednak zepsucia interesu.
Nasyła na niego zbirów, którzy biją go do nieprzytomności. Ale wizyta Baśki wynagradza mu wszelkie cierpienia. Chory, cały w bandażach
Pingwin nastawia płytę, na której nagrane od dawna gorące wyznania miłości trafiają wreszcie do adresatki.
Opowieść o miłości i życiu młodzieży lat sześćdziesiątych. Film nasycony wnikliwymi obserwacjami psychologicznymi i ciepłym, serdecznym stosunkiem twórcy do opisywanych postaci.