w końcówce przeradza się w horror klasy B. Szkoda.
Film traci wiarygodność w momencie, kiedy widz zdobywa pewność, że Jordan za chwilę
pojedzie sama do domku i niechybnie znajdzie maszt z powiewającą flagą, bo ten odgłos z
rozmowy nie mógł budzić wątpliwości. Potem, gdy stoi nad klapą po prostu wiadomo na 100%,
że albo zrezygnuje z prośby o wsparcie, albo jak wyciągnie telefon, to nie będzie zasięgu, albo
bateria będzie rozładowana, albo go upuści. To było tak przewidywalne, że aż bolesne. No i że
potem nastąpią sceny, w których raz ona będzie miała przewagę, raz napastnik, a jak uda jej się
go obezwładnić, to się odwróci tyłem, a on powstanie z martwych ze trzy razy. Ileż to razy
widzieliśmy takie sceny w filmach typu "zabili go i uciekł". A końcowa scena to już zupełna
beznadzieja. Jordan była kobietą inteligentną i nie mogła sądzić, że to by się mogło udać. Obie
zostaną dokładnie przepytane, i nawet gdy nie poplączą się w zeznaniach, a Casey będzie się
zasłaniać amnezją i tym, że była nieprzytomna, to śledczy będą chcieli poznać miejsce, gdzie ją
więził psychopata i znaleźć jego samego. A do tego wystarczy jeden pies tropiący...